สวัสดีค่ะ นี่อาจจะไม่ใช่การบ้านฉบับแรก แต่นี่จะเป็นการบ้านฉบับสุดท้าย ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่จ้างเราเที่ยว ขอบคุณมิตรภาพน่ารักๆจากเพื่อนๆน้องๆที่ตามอ่านการบ้านและแนะนำสิ่งดีดีให้กันเสมอนะค่ะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า กับพี่จ้างเที่ยวคนหนึ่งที่ทำให้เราบอกกับตัวเองว่าเราต้องเป็นคนดีมากกว่านี้
เริ่มมาจากเราลงรับจ้างเที่ยวปกติในเว็บ พี่คนนี้ทักมาหลังไมค์พร้อมแนบไอดีไลน์มาด้วย ยอมรับว่าคนที่ทักมาหลังไมค์เยอะมาก และเราก็กดดูรูปพี่ๆที่ส่งไอดีไลน์มาทุกคน จนมาสะดุดกับพี่คนนี่ที่ใช้รูปเป็นการ์ตูนผช ใส่เสื้อสีขาว ใส่แว่น และมีดอกไม้อยู่ในมือ เราเลยแอดพี่เขาไปพร้อมแนะนำตัวเสร็จสรรพหลังจากนั้น 2-3 วันก็นัดเจอกันแบบงง คือ เราก็คุยกับพี่เขาปกติ แล้วอยู่ๆพี่ก็บอกว่า ไปเที่ยวกันเดี๋ยวพี่อาบน้ำละไปรับไม่เกิน 20 นาที พอเราเห็นพี่พิมมาแบบนั้นลนลานเลยเพราะเวลานั้นยังเดินทอดน่องอยู่กลางคอมมิวนิตี้มอลล์ที่มี Ikea เป็นจุดเด่น รีบขับรถกลับคอนโดด้วยความเร็วแสง ทว่าช้ากว่าพี่ 'อีก 10 นาทีพี่จะถึงคอนโดเราแล้วนะ' ประโยคนี้ทำเรารีบวิ่งขึ้นห้องอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เขียนคิ้วด้วยความเร็ว หยิบไรได้ก็ใส่ไป แต่เราก็ทำให้พี่ต้องรอนานเกือบ 20 นาที ด้วยความช้าเป็นเต่าคลานของเราเอง วิ่งออกจากลิฟท์ถึงรถพี่ที่จอดรออยู่เหงื่อท่วมตัว พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร สรุปวันนั้นพี่พาไปนั่งฟังเพลงแจ๊ส brown sugar the jazz boutique พร้อมดูแลเราอย่างดี [แอบงงว่าสรุปใครควรแทคแคร์ใคร] ตัดภาพจบวันนั้นด้วยการที่พี่กลับมาส่งที่คอนโด ย้ำว่า พี่สุภาพบุรุษเวอร์ ไม่โดนตัวเราเลยสักนิดนี่เป็นเหตุผลแรกที่ทำให้ประทับใจในตัวพี่เขา การเจอกันครั้งที่ 2 เริ่มต้นจากตัวเราเอง ที่ไม่รู้อะไรดลใจชวนพี่ไปทะเล และพี่ก็บ้าจี้ไปด้วย ครั้งนี้พี่มารับ ไม่ต้องรอนาน เพราะเราพร้อมเดินทางเรื่องเที่ยวขอให้บอก ไม่มีเกี่ยง 555+ ทริปนี้เราบอกกับตัวเองว่าอะไรจะเกิดก็ให้เกิด แต่ แต่ ไม่มีอะไรขึ้น พี่ยังคงความเป็นสุภาพบุรุษเหมือนเดิม นอนกอดคือนอนกอด แค่นั้น แอบคิดในใจเออเองไปแล้วว่าพี่แมนรึป่าวรึเราไม่ใช่แนวคิดไป108อย่าง ถ้าเป็นคนอื่นเราก็คงแย่เหมือนกัน [ขอบคุณพี่ที่ไม่ทำอะไรเขามา ณ ที่นี้ด้วยคะ] และแล้ววันนึงพี่ก็บอกว่าพี่ต้องไปตปท พี่บอกว่า 'หน้าที่การงานความก้าวหน้าบ้างครั้งก็ต้องแลกกับมิตรภาพหรือช่วงเวลาแบบนี้แหละ' เหมือนจะไปไม่นานแค่ 2 เดือน แต่มันนานสำหรับเรา มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แบบหน่วงๆในใจ ตอนอ่านข้อความจากพี่มันจุก น้ำตาพาลจะไหลให้ได้เลย วันนี้ 14.05.18 เป็นวันที่พี่เดินทางไปตปท ตอนแรกก็ว่าจะไปส่ง แต่พี่บอกว่าที่บ้านพี่ไปส่ง ก็ไม่เป็นไรค่ะ สุดท้ายเราอยากจะบอกพี่ว่า 'ขอบคุณนะบี๋ที่เข้ามาในโลกสีเทา ที่เข้ามาทำให้เค้ารู้ว่าเค้ายังมีคนเห็นค่า ยังมีบี๋ที่คอยให้คำปรึกษา ยังมีบี๋ที่อยู่ตรงนั้นทำให้เค้ารู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ถึงเวลาจะผ่านไป บี๋จะเปลี่ยนไป บี๋อาจจะลืมเค้าด้วยซ้ำ แต่เค้าจะไม่ลืมบี๋ เค้าจะรักษาคำพูดที่เคยบอกบี๋ บี๋จะเป็นคนเดียวที่โดนเค้าแกล้ง และเค้าจะยังคงเป็นไอ้แสบของบี๋เหมือนเดิม' safe flight and take care na ka
#ให้มันเป็นความทรงจำ
#คิดถึงแค่ไหนก็คงได้แค่คิดถึง
#a good relationship is worth the wait