หันมาอ่อย ~ ที่ ~ ฮอยอัน
..เเล้ว สักวัน มันจะกลายเป็นเรื่องเก่าๆ ที่เราผลัดกันเล่า ให้กันฟัง... 
<![CDATA[<a href="https://www.youtube.com/v/vKmXEcE_5Ao" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/vKmXEcE_5Ao</a>]]>
..ผมวิ่งตามหญิงสาว สวยใส โปรไฟล์ดี..ที่นั่งเป็นเซเลปอยู่บนรถ3ล้อ..รู้ทั้งรู้ ว่า มีคนวิ่งตาม เเต่ ทำไมเธอไม่หันมา..
ไม่หันมาอ่อย.. เเม้เเต่นิสสเดียว.... 
หันมาอ่อย ~ ที่ ~ ฮอยอัน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..เกือบ3ปีเเล้วสินะ..
ผมยังจำได้ดี..วันนั้นเราไปกินไข่กะทะ ที่ โกปี๊ เฮี้ยะไถ่กี่ กัน..
..ผมยังสัมผัสได้ถึงกระเเสลมเย็นสบายในตอนสายของวันนั้น..เราคุยกันถึงจุดหมาย ที่เราจะไปเที่ยวกัน..เเละฮอยอัน ก็เป็นจุดหมายแรก ที่เราตกลงใจ...
...หากเเต่..ฮอยอัน ผู้น่าสงสาร...กลับโดนสาวหมวยจากจีน ..หลี่เจียง..เเละ2สาวเเฝดจากญี่ปุ่น เกียวโต ~โตเกียว เเซงคิวซะก่อน.. 
....เเล้วเราจะปล่อยให้ ฮอยอัน รอเราถึงเมื่อไหร่?..
..เราเลยต้องไป..ไปเติมเต็มความฝันเเรกของเรา...
..เเม้จะรอมาเกือบ3ปี..แต่ก็ไม่สายเกิน ที่จะไปหาเธอ นะ
..ฮอยอัน.. 
คุณยายของผม นอกจากจะมีเสียงที่ยานคางเเล้ว..เธอยังมีความงุนงงกับชื่อเมือง..
ฮานอย หรือ ฮอยอัน ?
เกียวโต หรือ โตเกียว ?
อุบล หรือ อุดร ? 
..เธองุนงง ถึงขั้น จะไป อุบล เเต่เกือบได้ไป อุดร !
ครั้งนี้ ผมต้องย้ำเธอ
ฮอยอัน ไม่ใช่ ฮานอย !! 
..............................
เราบินไปดานังกับหามเเดง ในราคาสุดพิเศษ ..เเละใช้บริการรถรับส่งของโรงเเรม เพื่อไป เมืองเก่า ฮอยอัน..
โรงแรมที่เราเลือกเป็นโรงเเรมเล็กๆ ดัดแปลงจากบ้านไม้2ชั้นเก่าๆ ในเขตเมืองเก่า ฮอยอัน..รถรับส่งจึงส่งเราได้เเค่นอกเขตเมืองเก่า..เเล้วมีรถจักรยานดัดเเปลงพ่วงที่นั่งโดยสารด้านข้าง มารับต่ออีกทอด..หากเเต่ รถคันนี้นั่งได้แค่คนเดียว..คนมารับ เชิญคุณยายขึ้นไปนั่ง..ไม่หันมาพูดกับผมสักนิส. ทำไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนผมไม่มีตัวตน..เเล้วเขาก็ขี่สามล้อพ่วง พาคนยายของผมไป..อย่างทะมัดทะแมง..ผมอึ้งอยู่5วิ เเล้วรีบวิ่งตามรถ3ล้อไป เเบบ เเฮกๆ.. 
ผมวิ่งตาม(เธอ.)หญิงสาว สวยใส โปรไฟล์ดี..ที่นั่ง(หน้าอึน)เป็นเซเลป(เซเล็บเจลเพิ่งทำมาใหม่ๆสดๆ)อยู่บนรถ3ล้อ..รู้ทั้งรู้ ว่า มีผมวิ่งตาม เเต่ เธอไม่หันมา..(ชิ..เธอคงหัวเราะ ขำกลิ้ง ที่ผมต้องวิ่งตามเธอ เข้าเมืองเก่า ฮอยอัน..เเหมๆ คงมัวเเต่เซลฟี่ )
(เลย)ไม่หันมาอ่อย.. เเม้เเต่นิสสเดียว.... 
วิ่งตามเธอ วนไปๆ ในฮอยอัน.. 
โรงเตี๊ยมในเมืองเก่าฮอยอัน. 
ห้องเชือดลูกไก่..บอกเเล้ว อย่าดื้อ เดี๋ยวโดนลงโทษ.. 
อ่างไม้วินเทจ ที่น้ำไม่อุ่น วุ่นกันอยู่เป็นชั่วโมง.. 
หลังจากเราเก็บกระเป๋าเเส้เเละชุดคอสเพย์ไว้ในห้องเชือดอย่างมิดชิดเเล้ว
เราก็เริ่มออกค้นหาความหมายของสาวน้อยฮอยอันกัน..
ตึกเก่าๆ ..สีเหลืองเเก่ๆ..ถนนเล็กๆ..แซมด้วยต้นเฟื่องฟ้าดอกชมพูสด..เเละโคมไฟหลากสี..มีเสียงเเตรของมอเตอร์ไซค์เป็นระยะ..
ประสานเสียงกับบทสนทนาของชาวฮอยอัน..เเม้ไม่ได้ดูหรู..
ดูเเพง .. แต่ผมรู้สึกฟิน อินกับอะไรๆที่อยู่ตรงหน้า เพราะมันกลมกล่อม ลงตัวกับส่วนผสมหลากหลาย เหมือนดั่งอาหารจานหลักของเวียดนาม
..เเหนมเนือง..ก็ไม่ปาน
ผมชวนเธอเติมความหวานให้กับเลือดของผมเเละเติมความขมเพื่อไปตัดความหวานของเธอสักหน่อย..
ด้วยกาแฟเวียดนาม เเละ
ไอศครีม เเสนอาย่อยยย..
ร้านนี้เป็นร้านที่เราตั้งใจว่าจะเป็นมื้อเย็นที่พิเศษของเราในฮอยอัน..เราเเอบมองเธออยู่นาจา..เเอบมองมานานแล้วนาจา..Secret Garden ..
เเละเราก็หลงรักรสชาติของอาหาร..บรรยากาศ เเละเสียงเพลงจากกีตาร์คลาสสิคของพี่ชายคนนึง ...ซึ่ง วันนี้ ผมยังจำท่องทำนองเพลง..
เเละเเววตาของเขาได้ดี...
มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง
ซ่อนอยู่ในเเววตาคู่นั้นและสีหน้าเรียบเฉยของเขา...
ด้วยเพราะโรงเตี๊ยมแห่งนี้เป็นบ้านไม้2ชั้นโบราณ
กิจกรรมเพื่อกระชับความสัมพันธ์บางอย่างจึงต้องทำด้วยความระมัดระวัง..
มิให้เกิดเสียงอึกทึกคึกโครมจนเกินไป..
หาไม่เเล้วอาจสร้างความเสียหายให้กับชื่อเสียงของนักท่องเที่ยวชาวไทย..
เเม้เราจะพยายามดำเนินการโดยละมุนละม่อม..แต่ก็เกิดเสียงการโยกของเตียงไม้เเละการเสียดทานของพื้นไม้ ประสานกับเสียงหญิงสาวที่พยายามจะเก็บเสียงตัวเองไว้ในลำคอ..หลุดลอดออกมาท่ามกลางความเงียบของยามค่ำคืนในเมืองเล็ก
เป็นระยะ.. เป็นระยะ..
เช้านี้อากาศดี เย็นสบายดี
เธอสบายดี ผมสบายดี ไม่มีใครมาต่อว่าอะไร..ไม่มีโนติสจากห้องข้างเคียง..ไม่มีการซุบซิบจากแม่บ้าน..
เรามาสูดอากาศดี บนดาดฟ้า
ของร้านกาเเฟน่ารัก
วันนี้เราเเวะมาดานัง
เรามาทานเเหนมเนือง ร้านอร่อยกัน ป้ายชื่อร้านคล้ายกันมาก อยู่ในซอยเล็ก เราเกือบเข้าผิดร้าน ..แค่เกือบ
ครับ แค่เกือบ...ทั้งร้านมี
คนเวียดนาม1โต๊ะ
ผมเเละเธอ 1โต๊ะ
นอกนั้น เกาหลี ทุกโต๊ะ..
เเหนมเนืองอาร่อยย จริงง..
อาไร จริงง..
หลังทานเเหนมเนืองเสร็จ
สายเปย์ อย่างผม ไม่รอช้า
พาเธอไปช็อปกระเป๋าแบรนด์เนม..(ขอประทานโทษ
..ไม่ได้โม้ครับ)ไนช็อป ตรงข้ามตลาดสดของดานัง..
เฝอเจ้าอร่อย หน้าตลาด
ที่ลูกค้ากินผักเหลือ แม่ค้าก็เอาไป ไว้ให้ลูกค้ารายใหม่ต่อ .. ชิลๆ. วนไปๆ ชิลๆ..
..ผมใช้เวลา3วัน2คืน
ดื่มด่ำ กำซาบ..กับเธอ..หญิงสาวบนรถ3ล้อถีบ..ผู้ไม่หัน
มาอ่อย..ที่ฮอยอัน..อย่างมีความสุข..เเต่เวลาเเห่งความสุข มักผ่านไปเร็วเสมอ..
เเล้วก็ได้เวลาที่เราต้องกลับมาเมืองไทย..
..มาทำมาหารับประทานกันต่อ นะครับ....
..ไว้ไปเที่ยวกันใหม่นะคุณยาย..
รัก ยาย จุง..
