Welovegig | Website สำหรับคนอยากมีกิ๊ก > คุยเล่น ส่งการบ้าน ระบายความเศร้า

นัดพบนักดนตรีสาวแสนสวย

(1/3) > >>

truedate:
Erotic Spa กับนักดนตรีสาวสวย……..

            หลังจากพิมพ์ข้อความในการโพสหาน้องลงไปบนหน้าจอเป็นที่เรียบร้อย ผมก็ได้มาลองอ่านซ้ำข้อความที่ได้พิมพ์ลงไป ผมรู้สึกอมยิ้มให้กับตัวเอง ความรู้สึกเหมือนน้องใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเล่นเว็บ เพราะโพสที่พิมไปแสนธรรมดามากๆ ไม่น่าจะมีคนสนใจ แต่ก็อยากลองดูว่าโพสเรียบๆแบบนี้ หากได้เจอน้องที่น่ารัก ผมอาจจะพอเรียกมันได้ว่า บุพเพล่ะมั้ง ว่าแล้วระหว่างรอการตอบกลับจากคนที่สนใจ ผมนั่งมองตัวเลขการอ่านที่ขยับไปทุกครั้งที่กดรีเฟรช ไม่มีเสียงเตือนอะไรจากเครื่องมือโซเชี่ยล ผมจึงบอกตัวเองว่าไปนอนเล่นพักสายตาจากการเพ่งเครื่องมือสื่อสารน่าจะดีกว่ารอโดยการจ้องหน้าจอแบบนี้ ฝนตกๆกับบรรยากาศเวลานี้มันเหมาะกับการนอนฟังเพลงน่าจริงๆ หลังจากนอนฟังเพลงเพลินๆในเว็บจนเว็บยอดนิยมเปิดวนมาพบกับเพลงนี้ https://www.youtube.com/watch?v=0yoLVbUf5sA ผมฟังมันอยู่นานมาก นึกสงสัยว่าทำไมเพลงมันยังไม่จบซักที นานจนต้องลุกขึ้นมาเพื่อกดเปลี่ยนเพลง ในขณะที่กำลังจะกระแทกนิ้วลงไปบนคีย์บอร์ด สายตาผมได้เหลือบไปเห็นคำทักทายจากคนที่ผมไม่รู้จัก มันปรากฏขึ้นจากคนปริศนาจำนวน 5 คน ผมจึงล้มเลิกการเปลี่ยนเพลง หันไปให้ความสนใจกับบทสนทนาเหล่านั้นแทน พร้อมคำทักทายที่แสนธรรมดาที่พิมพ์ลงไปว่า “สวัสดีครับ”


        คนที่หนึ่งผ่านไป คนที่สองผ่านไป ผมคุยทีละคนถ้าจะตอบตกลงจะได้บอกคนอื่นว่าผมได้น้องแล้ว แต่จนแล้วจนรอดผมก็ยังไม่ได้นัดใคร จนน้องบางคนก้ออวยพรมาว่า “ขอให้ให้พี่เจอคนที่สวยๆนะคะ” ผมไม่แน่ใจว่าเป็นคำอวยพรจริงๆหรือพูดแกมหยิกๆ แต่ผมก็อมยิ้ม แบบอยากจะบอกว่าผมไม่ได้เลือกน้องที่ความสวยเลย แต่ผมแค่อยากได้นัดน้องที่ผมรู้สึกอยากเจอจริงๆ แล้วผมก็มาหยุดที่คนสุดท้าย การพูดคุยเป็นอะไรที่เรียบง่าย แต่น้องดูกังวลเนื่องจากเพิ่งโดนหลอกนัดมา และน้องก็ไปไกลมาก เธอพยายามบอกทุกสิ่งที่เป็นข้อบกพร่องของเธอ ข้อนึงที่ผมจำได้ขึ้นใจคือ “พี่คะ หนูมีพุงนะคะพี่” ผมเกือบเสียมารยาทส่งสติกเกอร์หัวเราะออกไป แต่ผมนึกขึ้นได้ว่า เราต้องให้เกียรติและพยายามทำความเข้าใจคู่สนทนา หากอยากให้การนัดเจอมีแต่รอยยิ้มก็ต้องพยายามนึกถึงใจเค้าใจเรา ผมจึงพูดออกไปว่า “รบกวนขอรูปธรรมดาพี่หน่อยนะครับ และแนะนำตัวเล็กน้อยนะครับ ถ้าสะดวก” น้องก็ส่งรูปมาพร้อมคำแนะนำตัว ถามว่าเธอสวยมั้ย ถ้าพูดตามจริงน้องคนก่อนหน้าบางคนน่าจะสวยกว่า แต่บทสนทนาของเธอทำให้ผมรู้สึกว่าเธอใส่ใจคู่สนทนาอย่างผม ผมจึงเริ่มยิ้มและบอกเธอไปว่า “พี่สนใจนะ แต่รบกวนคุยกันซักเล็กน้อยได้มั้ย ถ้าโอเคก็นัดเจอกัน” หลังจากนั้น เราก็คุยกันประมาณ อืมเป็นชั่วโมงเลย เธอชอบอะไรคล้ายๆผม แต่ผมสงสัยว่าเธอน่าจะเป็นคนอายุใกล้เคียงกับผม แต่มันก็เป็นแค่ข้อสงสัยเพราะรูปเธอก็ดูเด็กมาก สิ่งที่ทำให้ผมสงสัยคือเธอบอกผมว่าเธอชอบเพลงเดียวกับที่ผมชอบ ซึ่งเพลงนั้นผมฟังตั้งแต่ตอนเด็กๆ เพลงนั้นคือ https://www.youtube.com/watch?v=NUTGr5t3MoY  (ถ้าไม่ชอบแนวพั้งค์ปล่อยผ่านไปนะครับ) พอคุยกันไปเรื่อยๆ เธอส่งรูปผู้หญิงคนนึงกำลังเล่นเบส อยู่ในวงดนตรีภายใต้แสงไฟสลัวๆ แล้วเธอก็บอกผมมาว่านั่นคือเธอเอง ผมถึงหัวเราะแล้วเข้าใจว่าทำไมชอบเพลงแนวนี้ คุยกันมาขนาดนี้คงไม่ต้องบอกนะครับ เรานัดเจอกันแน่ๆ พุงเพิงอะไรที่เธอบอกไว้ผมไม่สนใจแระ แต่เธอกลับดูลังเล ผมจึงบอกไปว่า “ถ้าเจอพี่แล้วหนูไม่ชอบ แยกย้ายเลยพี่ให้ค่าขนมด้วย” เธอหัวเราะใส่โทรศัพท์มาและบอกว่า “ไม่ใช่แบบนั้นพี่ แต่หนูไม่เคยรับงาน เคยแต่โดนหลอกนัด แต่ยังไม่เคยรับงานจริงๆ” หลังจากนั้นเราคุยกันอีกไม่นานพร้อมนัดหมายกันในวันรุ่งขึ้นในทันที


   วันที่ได้พบเจอเธอ เธอมาก่อนและนั่งรอผมอยู่ในร้านกาแฟ ผมยังไม่ได้ทักทายเธอแต่เดินไปสั่งเครื่องดื่มที่เคาเตอร์ร้าน เมื่อผมสั่งของผมเรียบร้อยผมก็พบว่าพนักงานกำลังจะเอากาแฟของเธอไปเสริฟพอดี ผมลองมองไปในร้านอีกที ปรากฏในร้านยังไม่มีใครอยู่เลย เพราะเวลานั้นมันยังเช้าอยู่มากจริงๆ ผมจึงบอกพนักงานว่า เดี๋ยวพี่ยกไปให้เอง โต๊ะนั้นเพื่อนพี่เอง ในขณะที่ผมวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ เธอเงยหน้ามามองพร้อมหยุดชะงักไปชั่วเวลานึงแล้วเหมือนเธอนึกขึ้นได้จึงยิ้มให้ผมตามมารยาท แล้วเธอก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อไป ผมแอบหัวเราะในใจเพราะคิดว่า เธอคงเข้าใจว่าผมเป็นพนักงานจริงๆ ผมจึงเดินกลับมารอเครื่องดื่มที่ผมสั่งที่เคาเตอร์ หลังจากนั้นจึงเดินตรงไปและนั่งลงบนโต๊ะเดียวกับเธอ ผมจำหน้าตาเธอได้ เธอทำหน้าตกใจแต่เก็บอาการ แบบประมาณว่า “ฉันรู้อยู่แล้วแหล่ะน่าว่าเธอไม่ใช่พนักงานเสริฟ” ผมก็ได้แต่เก็บรอยยิ้มและภาพหน้าตาเธอตอนนั้นไว้ในใจ หลังจากนั้นบทสนทนาของเราสองคนก็พรั่งพรูออกมาเป็นเวลานานเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วมันก็ถึงเวลาที่ผมต้องเอ่ยคำพูดที่ว่า “โอเคมั้ยครับ ไปกับพี่มั้ยครับ” เธอยิ้มและพยักหน้าเบาๆ
   หลังจากนั้นช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันก็มีรอยยิ้มและมีความสุข สัมผัสของเธอ รอยยิ้ม คำพูด ทุกอย่างมันดูให้ความรู้สึกที่ดี ที่สำคัญเธอก็ไม่ได้โกหก เธอมีพุงจริงๆ แต่ก็นั่นแหล่ะ ทุกอย่างมันลงตัว ใครจะไปสนใจอะไรแบบนั้น หน้าตาเธอก่อนจะจากกัน มันยิ่งแทนพูดและคำตอบในใจเธอแทบทุกอย่าง ตอนก่อนจะแยกกันผมก็ให้ค่าขนมตามที่เคยตกลงกับเธอไว้ เธอมองเงินและมองผม สลับไปมา และบ่นพึงพำกับตัวเองเบาๆ ผมพอจะจับใจความได้ว่า “อ๋อ หนูเข้าใจที่พี่บอกไว้แระ….”


   แน่นอนหลังจากได้เจอกัน เราก็พิมพ์คุยกันบ้าง เธอบอกว่าเธอสงสัยอยู่เหมือนกันว่าผู้ชายที่มาเสริฟกาแฟเธอที่ร้านน่ะใช่พนักงานจริงๆเหรอ ทำไมแต่งตัวดีเกินพนักงานทั่วไป ผมก็หัวเราะและอยากจะบอกเธอไปว่า “แหมชมว่าหล่อกว่าพนักงานทั่วไปดีกว่านะ”   คงเป็นอีกครั้งที่สร้างความทรงจำที่ดีให้กับผม มีคนเคยบอกไว้ว่าสำนวนเขียนมันบอกตัวตนของคนเขียนได้ระดับนึง หากยังจำกันได้ก็ลองทักทายกันมาได้นะครับ

สีเทา:
ยินดีด้วยนะครับ ท่าน truedate ที่เจอน้องที่ถูกใจ  **36**
จริงอย่างที่ว่าครับ หลายคนชอบคนสวย แต่มันอยู่ที่เราว่าอยู่คนที่ถูกใจ สำคัญกว่าความสวย
ไม่แน่ใจ แต่จำได้ว่ามี user คนหนึ่งที่ชอบแทรก เพลง ประกกอบ
หลังๆไม่ค่อยได้เจอการบ้านจากท่าน truedate นานแล้ว
เก็บความทรงจำดีดี ไว้คิดถึงเมื่อจากลา
ขอบคุณการบ้านหวาน โรแมนติค นะครับ  **26**

truedate:
ยิ้มๆๆๆๆ*1,000 เลยครับ

smile.coffee:
อ่านแล้วฟินแบบinfinityเลยย  **39**

fredom:
เรื่องจริงหรอคับเนี่ย นึกว่านิยายโรแมนติคซะอีก ไม่น่าเชื่อ ^___^

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป