พี่เคยถามว่าไม่เขียนการบ้านให้พี่บ้างหรอ เราเจอกันบ่อยจนหนูไม่รู้จะเริ่มเขียนจากตรงไหนดี ......
มันเริ่มต้นจากตรงไหนกัน....ทั้งๆที่เราเห็นหน้ากันผ่านรูปโปรในไลน์มานาน แต่ไม่เคยทักกันไม่เคยคุยกัน แล้ววันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น **34** พี่ทักหนูมาทำไมกัน......เราคุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันเลย **30**
นอกเรื่องมาตั้งนาน เข้าเรื่องดีกว่า ....ทำไมหนูต้องงอแง....
ก็พี่สัญญาว่าจะพาหนูไปทะเลไปกินกุ้งเผา ไปเดินเล่นเอาเท้าจุ่มน้ำทะเลกันไง แต่พอถึงวันนัดพี่ผิดสัญญา พี่มีธุระสำคัญ หนูก็เข้าใจนะ แต่หนูก็อยากงอแงไง ก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วไง เตรียมหมวกแล้วด้วย เตรียมชุดว่ายน้ำด้วย เตรียมแว่นด้วยนะ รอแค่พี่มารับอย่างเดียว และแล้วไลน์ก็ดังขึ้น "พี่ไปช้าซักชม.นะคับ" หนูก็โอเคนะแค่ชม.เดียวเอง ก็รู้ว่าพี่มีธุระไง แต่หลังจากนั้น พี่ก็โทรหา หนูเดาได้เลยว่าอดไปแน่ๆ เลยบอกพี่ว่า ถ้าพี่มีธุระ ก็ไว้ไปวันอื่นได้นะคะ แต่ในใจหนูนี่งอแงไปเรียบร้อยแล้ว คิดว่าจะไปคนเดียวก็ได้ แต่ระหว่างที่คิดก็เผลอหลับไปทั้งชุดที่พร้อมจะไปทะเล ตื่นอีกทีเกือบเย็น เลยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปหาไรกินดีกว่า หงุดหงิด งอแงมาก พี่โทรมาก็เหวี่ยงใส่ พี่เลยมาตามง้อหนู อยากมาก็มา จะงอแงให้หนักเลย พี่มาถึงหนูนี่ไม่พูดด้วยเลย พี่อยากพูดไรก็พูดไป ชิส์ ไปร้านหนังสือดีกว่า ได้นิยายมาเล่มนึง เลยไปหาร้านกาแฟนั่งอ่านดีกว่า พี่ก็เดินตามคอตกเลยย จะจับมือหนูก็เอาหนังสือมาถือไว้ **30** เรานั่งอยุ่ร้านกาแฟนานมากกก พี่ก็ไปหยิบหนังสือในรถมาอ่านเหมือนกัน หนูอ่านจนเกือบหลับ ดูนาฬิกาสองทุ่มกว่า เลยบอกพี่ว่าจะกลับแล้ว พี่ขอไปส่งและระหว่างทางพี่บอกหนูว่าไปนั่งรถเล่นกับพี่หน่อยนะ หนูก็บอกแล้วแต่ค่ะอยากให้นั่งก็นั่งได้
เหตุการณ์บนรถคือหนูดู YouTube ประมานชม.นึง ก็แบบถามพี่ว่าเราอยุ่ที่ไหนของกทม.คะ พอดีหันไปเห็นป้ายไฟใหญ่ๆเขียนว่า รพ.บางนา2 เลยถามว่าเราอยุ่บางนาหรอคะ พี่เขาก็แบบใช่คับเราอยุ่บางนา คือหนูต้องบอกก่อนว่าสายตาสั้น และวันนั้นหนูก็ไม่ได้ใส่แว่นและคอนแทคเลยค่ะ พี่เขาก็ให้อ่านป้ายว่าเรากำลังไปที่ไหน แต่หนูกำลังงอแงอยุ่ไง เลยบอกว่า ก็บางนาก็กรุงเทพไง เห็นไฟป่าว ไฟกทม.ตอนกลางคืนสวยจะตาย พี่เขาบอกว่านั่นไฟทางรถไฟฟ้านะ หนูก็ถามว่าใช่หรอคะ ทำไมเรามองเห็นทั้งสายของรถไฟฟ้าเลยคะ แล้วทำไมไม่มีตึกบังเลยพี่เขาก็ขำใหญ่เลย จะขำไรเนี่ย ง่วงแล้วงอแงนะ หนูเลยบอกว่าจะนอน และก็หลับจิงๆ พอตื่นมาก็หิว บอกพี่เขาว่าหิวอยากกินข้าวต้มที่อ่อนนุช พี่บอกว่ามันไกลนะกินแถวนี้ไปก่อน หนูก็โอเคค่ะ คิดว่าพี่พามาขับรถเล่นแถวนอกๆเมืองหน่อย กินเสร็จพี่เขายังถามอีกเชื่อไม๊พี่พามาทะเลนะวันนี้ หนูก็วีนเลยจ้า จะพูดทำไมถ้าไม่พามาอ่ะ หยุดพูดได้แล้ว อุตสาห์จะหายงอนแล้วนะ งอนต่อเลย พี่ก็เลยพาขับรถมาอีกนิดนึง เอ๊ะ!!! นั่นป้ายคุ้นๆ แต่ไม่ใช่ม้างงง หันไปดูวิวข้างทาง วี๊ดดดดดดด ทะเลลลลลลลลของหนู โดดกอดพี่เลยจ้าาา หอมแก้มด้วยยย พี่บอกว่าเห็นเด็กงอแงเลยพามา ขอบคุนนะคะ ถึงจะไม่ได้กินกุ้งเผาริมเลตามสัญญา แต่หนูก็ได้เอาเท้าจุ่มน้ำทะเลแล้วววว เราเดินจับมือกันไปตามชายหาดประมาน 20 นาที เกือบจะสวีทแล้ว พี่ขาาาาๆๆๆๆ หนูปวดท้องอ่าา ห้องน้ำอยุ่หนายยยย พี่ต้องรีบพาหาห้องน้ำทันที **30** **30** **02** เลยพากันขับรถกลับกทม. และหนูก็หลับตลอดทางอีกเช่นเคย..... **21**
ก็ฝนมันตกอากาศดีนี่นา นอนหนุนตักพี่สบายดีด้วย ขับรถก็เหนื่อยยังจะให้หนูนอนหนุนตักตลอดทางอีกกก **36** **35** ขอบคุนนะคะ
สัญญาว่าครั้งหน้าจะงอแงมากกว่าเดิมค่ะ แล้วมาง้อหนูด้วยนะคะ **34** **34**
หนูไม่ดื้อค่ะ แค่งอแงก็เท่านั้น **36** **02**
