ไปทะเลกันไหม?ผมกลั้นใจส่งข้อความไปด้วยใจหวัง
คำตอบที่ได้คือ "หนูขอนัดในกทม.ก่อนนะ"
ผมคาดคะเนแล้วว่าคำตอบจะประมาณไหน
ไม่ได้เสียใจผิดหวัง แต่กลับยิ้มให้คำตอบนี้
ผมรู้ว่าเธอเป็นคนระวังตัว เธอไม่ปฏิเสธใจตัวเอง
จุดมุ่งหมายใหม่ของผมจึงเป็นการดูหนัง2เรื่องติดแทน
เรานัดกันที่ห้างเดิม ช่วงเที่ยงวันเสาร์
น้องมาถึงก่อนผมนั่งรออยู่แถวหน้าโรงหนัง
'วันนี้เธอสวยเหมือนเดิม แต่งตัวตามฉบับเธอ
เรียบร้อย สง่าี ทำไมเธอน่ารักแบบนี้นะ'
เราตกลงกันว่าหาอะไรง่ายๆทาน
แล้วออกจากโรงหนังค่อยจัดเต็ม
วันนั้นเลยได้ป๊อบคอร์นถังโตเตรียมรับความหิว
แต่แลวเก้าอี้โรงหนังก็กลายเป็นเบาะนอนขนาดย่อมๆ
พอเข้าเรื่อง2 น้องแกก็ซบไหล่ผม
หลับยาวตลอดครึ่งเรื่อง
นี้ผมชวนเธอมาลำบากหรือเปล่าเนี้ย?
ออกจากโรงหนังเราก็มาทานข้าวกัน
เธอเล่าเรื่องงาน เรื่องเรียนต่อโท
เรื่องธุระกิจที่เธอจะทำ และอีกหลายเรื่องที่ถามผม
ช่วงนี้ผมรู้เธอค่อนข้างเหนื่อย นี้คืออีกสาเหตุ
ที่ผมอยากชวนเธอไปทะเล แต่ก็แห้วครับ
วันนั้นทั้งวันเราคุยกันเพลินมาก
น้องยังเป็นคนคุยเก่ง และยิ้มแย้มตลอด
ได้รู้ที่มาของยูสน้อง ว่าที่แท้แล้วชื่อยูสมาจากขนม
ที่เธอช่วยแม่ทำและมันเป็นของโปรดแม่เธอ
น่ารักนะในความเห็นผมดูลึกซึ้งดี
ผมนี้เวลาเหนื่อยๆจากงาน
ไม่อยากบอกว่ามาเจอเธอแล้วหายเหนื่อย
มันจะเว่อร์ไป เอาเป็นว่าเธอคือ1ในกำลังใจดีดีได้เลย
ครั้งหน้าถ้าช่วงเธอไปขึ้นตึกกินข้าว
เธอจะปฏิเสธเพราะกลัวความสูงไหมนะ?
