หลังจากโพสที่ลงไปในแนวหาน้องรับานหวาน NoSex ก็ทำให้พบน้องสองกลุ่มที่น่ารัก กลุ่มแรกคือประเภทไม่เคยรับงานอะไรเลย กับประเภทที่สองคือน้องที่รับงานทานข้าวดูหนัง ทำให้มีประสบการ์ณแปลกใหม่เกิดขึ้นทั้งจากการแค่พบเจอ และแค่พูดคุย โดยส่วนมากก็จะเป็นแนวชอบคอกันบ้าง แต่ที่กำลังจะได้อ่านกันนี้เป็นแนวใหม่ที่ผมเพิ่งเคยพบเจอ แต่ที่แน่ๆลองเปิดเพลงนี้ฟังประกอบครับ มันแบบตรงเลยครับ
https://www.youtube.com/watch?v=P1g99XOn5VY จริงๆผมไม่ค่อยอยากจะเขียนถึงมันเท่าไหร่ อาจเพราะผมรู้สึกกับมันมากเกินไป หรือเพราะผมอาจจะอิจฉาผู้ชายคนนั้น หรือเหตุผลอะไรก็ตามที่มันไม่เหมาะกะผู้ชายวัยแบบผม แต่พอผมรู้สึกว่าผมควบคุมความรู้สึกตัวเองได้ และมีรอยยิ้มกับมัน ประกอบกับได้ฟังเพลงนี้ ผมจึงคิดอยากจะถ่ายทอดมันออกมาเป็นตัวอักษร เพื่อเก็บไว้อ่านและหวังว่าเธอคนนั้นจะได้อ่านมัน
มีน้องคนนึงทักทายผมเข้ามาเหมือนเหตุการณ์ปกติที่เคยเกิด ผมก็ตอบกลับไปแบบไม่ได้คาดหวังอะไร และได้บอกรายละเอียดงานของผมให้ฟัง น้องก็ตอบกลับมาแบบเข้าใจง่าย "อ้อค่ะ ขอโทษค่ะ หนูรับแต่งานทานข้าว ดูหนัง" ผมก็ตอบไปตามปกติว่า "ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับที่ทักทายมา" มันก็สุภาพ เรียบง่าย เข้าใจได้แบบไม่มีอะไรให้ต้องเก็บมาจดจำ
แต่แล้ววันนึงไลน์ผมไม่ทราบเป็นอะไร แชทเก่าๆมันหายไป ทำให้ผมต้องย้อนกลับไปทักทายทุกคนในลิสเพื่อนใหม่ ถึงแม้จะมีไม่มาก แต่มันก็ค่อนข้างเป็นอะไรที่ผมรู้สึกไม่ค่อยดี และเกรงใจความรู้สึกของผู้ที่ได้รับมัน น้องคนนี้ก็เช่นกัน ผมทักไปนานพอสมควรที่เธอจะตอบกลับมา คือมันเป็นอะไรที่ปกติมากที่บางครั้งทักไปแล้วอีกด้านของฝากสนทนาจะตอบมาช้า ผมเข้าใจได้เพราะปกติก็มีงานทำประจำที่ต้องสนใจ น้องคนนี้ก้อเช่นกัน เธอตอบกลับมาแบบเข้าใจได้ง่ายๆ "พี่เคยทักหนูมาแล้วค่ะ แต่เราไม่่ได้เจอกัน เพราะฟีลงานไม่ตรงกัน" ผมก็ตอบกลับไปว่า "ขอโทษครับ พอดีแชทไลน์ผมหาย" มันคงจบแค่นั้นถ้าเธอไม่พิมตอบกลับมา "555 มันใช่เหรอคะ" มันเหมือนเธอไม่เชื่อ หรือคิดว่ามันเป็นข้อแก้ตัวหรือมุขจีบสาวมากกว่า ผมจึงรีบเปิดบทสนทนาเพื่ออธิบายว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิดนะ และนี่คือจุดเริ่มต้นของการสนทนาของเราสองคน
เราพูดคุยกันจากแค่เรื่องอธิบายเหตุผล ขยายไปสู่เรื่องของเนื้องานและเหตุผลของงานของผม มันไปไกล และยาวขึ้น ด้วยความกวนของเธอ แต่แฝงไว้ด้วยความเป็นผู้ใหญ่ มันทำให้ผมรู้สึกสนุกที่จะพิมคุยกับเธอ และเริ่มอยากจะได้ยินเสียงของเธอคนนี้ ผมจึงถามไปว่า "โฟนเสียงคุยกันได้มั้ยครับ" เธอเงียบไปและตอบกลับมาว่า "แต่หนูไม่รับงานพี่นะ ไม่เสียเวลาพี่เหรอ" ผมจึงตอบกลับไปว่า "ไม่หรอก คุยกันเฉยๆไม่รับงานกันก็ได้นี่นา" เราสองคนได้เริ่มสนทนากัน ผมพอใจกับบุคลิกกวนๆของเธอที่จะมาพร้อมด้วยลูกอ้อนและเสียงหัวเราะ ที่สำคัญมันมักจะตามมาด้วยประโยคว่า "หยอกหยอกหยอก" ผมได้แต่คิดว่าเด็กวัยรุ่นก็แบบนี้แหละ เราคุยกันไปเรื่อยๆแบบครั้งละไม่นานมากแต่ก็บ่อย หลายๆครั้งจบลงด้วยความรู้สึกไม่พอใจ ประชดประชัน จนผมรู้สึกเหมือน นี่มันวัยรุ่นคุยกันรึป่าวเนี่ย แต่ทุกครั้งมักเป็นผมที่ทักทายเธอกลับไปก่อนเสมอ
วันนึงเธอก็พูดบางอย่างออกมา พร้อมความรู้สึกที่ผมอธิบายไม่ถูก มันเหมือนเธอเสียใจ แค้นใจ โล่งใจ แต่ก็ยังมีบางอย่างติดค้างในใจ เหมือนเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ผมจึงบอกไปว่าเล่ามาได้นะ ผมเป็นผู้ฟังที่ดีได้ เธอนิ่งไปนานแล้วเริ่มพูดออกมา ............ยาวเลยแต่ผมสรุปให้ฟังสั้นๆดีกว่า เธอรับงานทานข้าวมาหลายครั้งและเจอแต่พี่น่ารัก แต่ล่าสุดเธอเจอพี่ที่บอกว่าทานข้าวดูหนัง แต่กลับพยายามจะพาเธอเข้าโรงแรม และพยายามจะใช้กำลังกับเธอ เธอร้องไห้ และไม่ยอม เธอฝืนจนพี่คนนั้นเลิกความพยายามของเค้าไป เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพี่เค้าถึงพยายามจะทำแบบนั้น ผมฟังจนจบก็บอกเธอไปว่า "หลายๆครั้งความสวยงามมันก้อไม่ได้สวยงามอย่างที่หนูคิด" เธอเงียบเสียงไปและเธอได้ตอบกลับมาในคำพูดเธอเจือเสียงสั่นๆและเหมือนจะมีเสียงสะอื้นปนอยู่ในนั้น ผมได้ยินดังนั้นก็เลยตอบกลับไปว่า "อาจเพราะเธอน่ารักเกินไป พี่เค้าเลยห้ามใจไม่อยู่มั้ง น่ารักนะเราน่ะ" เธอหัวเราะออกมาเบาๆ "พี่นี่ก้อ 555" ผมบอกไปว่าก็ไม่ได้โดนทำอะไรนี่นา ก็ลิมๆมันไปเนอะ เธอก็บอกกลับมาว่า หนูไม่ยอมหรอก แฟนหนูยังไม่มีเลย แต่ที่แค้นใจอีกอย่างคือเค้าไม่ได้ให้เงินหนูมาตามตกลงด้วยน่ะสิ คราวนี้กลายเป็นผมซะเองที่หัวเราะ
หลังจากนั้นเราก็คุยกันบ้างตามประสานคนทำงาน ไม่ได้โฟกัสกับเรื่องการนัดเจอ แต่เหมือนเธอจะเริ่มสนใจที่จะเจอผม แต่ก็นั่นแหล่ะ ผมมันคนตรงๆแม้งานผมจะหวานแต่ผมก็ไม่สามารถรับขอบเขตงานของเธอได้ ผมมักจะตัดบทไปด้วยประโยคเดิมๆ "เราเป็นเพื่อนคุยกันแบบนี้ก็ดีแล้วน่า" ผมไม่ได้ยินเธอพูดเรื่องไปรับงานอีก ผมเดาว่าเธอคงเข็ดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมพยายามอธิบายเธอไปว่ามันเป็นธรรมดามันก็มีทั้งคนดีคนไม่ดี อย่าไปเอาคนไม่ดีมาตัดสินคนทั้งหมด
วันนึง เธอพูดประโยคนึงออกมาว่า "หนูอยากเจอพี่คนนึง แต่เหมือนเค้าไม่อยากเจอหนูแล้ว" ผมได้ยินก็อึ้งไปนิดๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก บทสนทนาหลังจากนั้นเกือบครึ่งนึงของทุกครั้งจะเป็นเรื่องของพี่คนนี้ ผมก็ได้แต่ฟัง ฟัง แล้วก็ฟัง ผมเดาได้ไม่ยากว่าเธอกำลังหลงชอบพี่คนนึงในเว็บไปแล้ว ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษโน่นนี่นั่นบลาๆๆๆๆ ผมก็แอบอิจฉาเล็กๆ จนหลายๆครั้งผมก็ปิดบทสนทนาไปแบบห้วนๆเพราะไม่อยากฟัง จนแล้วจนรอดผมก็เป็นฝ่ายกลับมาเริ่มบทสนทนากับเธออีก จนมีอยู่ครั้งนึงคำพูดของเธอมันทำให้ผมหยุดติดต่อเธอไปนาน เนื่องจากมันกระทบความรู้สึกผมในบางส่วนที่ผมพยายามปิดไว้ ......."พี่ไม่เข้าใจหรอก พี่เห็นรึป่าว พี่หายไปหนูไม่เคยทักพี่ไปเลยซักครั้ง พี่จะหายไปเลยก็ได้ ไม่เป็นไร หนูไม่เป็นไร แต่พี่คนนั้นเค้าหายไปหนูพยายามทุกทางเพื่อจะติดต่อเค้า ทำทุกอย่างแต่ก็นั่นแหล่ะ หนูอยากเจอเค้า พี่ดูสิหนูชอบเค้ามากขนาดไหน" อืมเจอแบบนี้ก็อึ้งไปเหมือนกัน หายสิครับรออะไรใครจะอยู่รับความรู้สึกแบบนี้ 5555
แต่ก็นั่นแหล่ะผมก็กลับมาทักทายเธออีกผู้ชายก็แบบนี้แหละ ผมก็ตามเพลงล่ะครับ ระหว่างที่รอเค้า......ให้ฉันได้พูดคุยกับเธอได้มั้ย........เอเนื้อเพลงถูกรึป่าวเนี่ย มันลอยมาในใจเลยเผลอพิมออกไป เวลาที่เธอพูดถึงเค้าผมก็พยายามจะบอกไปว่า พี่เค้าอาจจะงานยุ่งเดี๋ยวคงติดต่อกลับมา ในใจผมคิดตามประสาผู้ชายว่า เธอคงเป็นของเค้าไปแล้วทั้งตัวและหัวใจ โอยนี่ก็ดูน้ำเน่าไปอีก มันจะไปตรงกับเพลงไหนบ้างเนี่ย 555
แต่สุดท้ายผมก็เข้าใจด้วยวัยด้วยประสบการณ์ในการเล่นเว็บว่าควรทำตัวยังงัยให้ตัวเองมีความสุขและคนอื่นก็มีความสุขด้วย จึงปล่อยวางทุกอย่างไปตามสายลม จนในที่สุดสายลมนั้นก็พัดกลับมาทำให้ผมได้ชื่นใจ ใช่แล้วครับเธอรับนัดผม แม้จะเป็นการพบเจอในรูปแบบหวานที่สุดของผม และมีเงื่อนไขมากมาย ผมก็ยอมแหล่ะครับ จะได้เห็นหน้าน้องคนนี้ซักที ใช่แล้วเธอไม่เคยส่งรูปเธอเต็มๆมาให้ผมเลย มีแต่รูปปิดตา ปิดปาก แบบดูลึกลับมาก
วันที่ผมเจอเธอ อืมเธอแปลกมาก เธอมาแบบไม่แต่งหน้าอะไรเลย เอาจริงๆผมไม่ถือนะ แต่มันแค่แปลกสำหรับผม ผมบอกเธอว่าเดี๋ยวเราไปหาปั้มน้ำมันจอดคุยกันแล้วค่อยแยกย้ายนะ เธอก็เห็นชอบกับความคิดของผม แต่เมื่อไปถึงปั้มน้ำมัน ด้วยคนเยอะ รถเยอะหรือด้วยอะไรก็ไม่รู้ ทำให้เธอชวนผมไปที่อื่นแทน ใช่แล้วเธอเป็นฝ่ายชวนผมเอง ผมก็ทำอะไรไม่ค่อยถูกแต่ก้อว่าตามเธอไป
เมื่อไปถึงเราก็คุยกัน ผมค่อยๆกอดเธอ เธอดูสะอาด น่ารัก แต่ไม่ถึงกับสวย ไม่เซ็กซี่ นี่ล่ะมั้งที่ทำให้พี่คนนั้นไม่ชอบ แต่สำหรับผมเธอน่ารักนะ แต่สิ่งที่เธอแสดงออกมา เอาตรงๆงานหวานสุดของผมมันก็หวานจริงๆแต่เธอก็ทำมันไม่ได้ ผมไม่ได้โกรธอะไร ก็เปลี่ยนเป็นพูดคุยกับเธอแทน ถามไปถามมาไอที่ผมคิดไปเองระหว่างพี่เค้ากับเธอก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แฟนก็ยังไม่มี ผมก็เลยจะชวนเธอกลับ แต่เธอก็ไม่กลับ เธอบอกเธอไม่อยากทำให้ผมไม่พอใจ ผมบอกไปว่าอะไรไม่พอใจ ไม่มีอะไรเลย แยกย้ายได้ วันนี้ได้เห็นหน้าได้คุยกันก็รู้สึกดีนะ เธอดึงผมไว้ด้วยคำพูด ผมก็พยายามค่อยๆกอดเธออีกครั้ง เอิ่มเอาตรงๆมันก็ไปได้ไม่ถึงไหน แต่ชวนเธอกลับ เธอก็ไม่กลับ ทำเอาผมงงไปเหมือนกัน แต่ก้อแปลกดี ได้ยินเสียงเธอพร้อมหน้าตาที่ไม่ต้องจินตนาการ แต่สุดท้ายเราก็แยกย้ายกันจริงๆ
กลิ่นอะไรซักอย่างในตัวเธอมันยังแตะอยู่ที่ปลายจมูกผมตอนเราแยกจากกัน หลังจากวันนั้นเรายังพูดคุยกันมาตลอด แม้ไม่ได้เจอกัน การเขียนการบ้านครั้งนี้เธอส่งรูปประกอบมาให้ลงด้วย แต่ผมขอไม่ลงและขอเอาไว้ลงในครั้งหน้าถ้ามีการบ้านฉบับต่อไป เพราะเธอบอกกับผมว่า "ครั้งหน้าหนูจะเป็นฝ่ายเข้าหา และจูบกับพี่เอง" แน่นอนเธอพูดประโยคนี้ออกมาพร้อมเสียงหัวเราะตามมา แต่นั้นแหละไม่มีคำว่า"หยอกหยอกหยอก" ตบท้ายเหมือนเคย ก็ได้แต่หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกในเร็วๆนี้ แต่ระหว่างที่รอเค้าก็ขอให้หนูพูดคุยกับพี่ไปก่อนนะ เพราะมันทำให้พี่อมยิ้มได้
