การที่พี่ดูแล เอาใจใส่น้อง ทำให้น้องรู้สึกดี รู้สึกไว้ใจพี่ได้ รู้สึกผูกพัน นั่นเป็นสิ่งเริ่มต้นที่น้องจะแคร์ความรู้สึกพี่
ถ้าพี่ไม่สร้าง คิดแต่ว่าให้เงินแล้ว น้องจะแคร์พี่ขนาดโทรหา ห่วงใย พี่เพ้อเจ้อไปไหม
แต่ถ้าพี่ใส่ใจ ดูแล แนะนำ ช่วยเหลือ เป็นที่ปรึกษา แล้วน้องยังทำตัวเลวๆ ไม่สนใจพี่เลย หรือละเลยพี่ตลอด นอกจากจะเวลาขอเงิน พี่ก็เลือกได้ที่จะเทน้อง แล้วไปหาเอาใหม่ จริงไหม
แต่เขียนมาหลายครั้งแล้ว คนที่หาน้องดูแล อย่าสักแต่คิดว่า หาน้องมา แค่มีไรกันแล้วจบ แล้วจะมาบอกให้น้องฟิลแฟน
จะดูแล ต้องรับผิดชอบ ต้องยอมรับปัญหา ช่วยน้องแก้ปัญหา บอกแล้วว่า ไอ้ที่ตกลงกันแต่แรก ส่วนใหญ่ มันไม่ได้อยู๋แค่นั้นหรอก มันมากกว่านั้นเสมอ ถ้าไม่พร้อม ไม่ยินดีจะเป็นที่พึ่งให้น้องได้ อย่ารับดูแล
แล้วถ้าไม่สามารถให้ใจ ใส่ใจ แต่จะเรียกร้องให้น้องโทรหา ห่วยใย ก็ทำกับคนที่บ้านจะดีกว่ามัง ถ้ามีอยู่แล้ว ถ้าคนที่บ้าน เขารักเขาห่วงใย ใส่ใจคุณ รับรองได้ว่าเขาโทรหา ห่วยใยคุณแน่นอน อยู่ที่ว่าคุณจะทำตัวยังไงกับเขาต่างหาก
น้องมีปัญหา ถ้าผมช่วยได้ผมช่วยทันทีครับ ผมดูแลน้องอย่างดีเท่าที่จะสามารถทำได้มาตลอด
น้องจะไปไหน ถ้าผมว่างผมไปรับ-ส่งทุกครั้ง 3-4ทุ่มอยากจะออกไปซื้อเสื้อผ้า กินขนม ผมก็ออกจากบ้านไปหาทันที
ไว้ใจ ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วยตัวน้อง เค้าไปกับเพื่อนดึกๆ ผมก็เรียก Grab ให้ ค่ารถก็เก็บที่ผม ไกลแค่ไหน ค่ารถเท่าไรผมไม่เคยว่า ขอแค่น้องกลับบ้านปลอดภัย
ไม่ไลน์ ไม่ทักมา ตอบช้า ผมก็เข้าใจ ว่าเค้าต้องมีเวลาส่วนตัว
แต่ครั้งนี้ ผมแค่ขอน้องว่ามาเจอ มาอยู่เป็นเพื่อนได้มั๊ย เพราะวันนั้นจิตใจผมมันหดหู่ สับสน มีเรื่องให้คิดมากมาย
ผมแค่ไม่อยากอยู่คนเดียวในตอนนั้น แต่น้องบอกให้ผมรอ ให้ผมใช้เหตุผล พี่ว่ามันใช่มั๊ยล่ะครับ เป็นพี่จะรู้สึกอย่างไรครับ
ผมแค่เสียใจ ที่น้องตอบมาแบบนั้น และไม่คิดที่จะทำอะไรให้ผมบ้างเลยในตอนนั้น
