หลังจากนั่งชิวอยู่ที่ sky bar จนห้าทุ่มครึ่ง ชักไม่ได้การ
ผมรีบสะกิดน้องว่า สมควรแก่เวลาที่จะกลับห้องพักแล้ว
เหตุผลคือ พรุ่งนี้เราต้องไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ
ที่นางแพลนไว้ว่าจะไป (อ้างไปเรื่อย)
1 Yuexiu Park
2 Beijing Road
3 Canton Tower
และไฮไลท์คือ ไปโล้สำเภา..... ล่องแม่น้ำ Pearl
เรากลับเข้าห้องพัก หลังจัดแจงทำเรื่องส่วนตัวเสร็จ
ก็ต้องมานอน ทำการบ้าน ... ไม่ช่าย ๆ
คือว่า ปกติเวลาที่ผมเดินทางไปที่เมือง GZ
ทางซัพพลายเออร์ จะคอยมาเซอร์วิส ขับรถ รับส่ง
แต่ในครั้งนี้ ผมแพลนกับน้องไว้ว่า จะไปเที่ยวกันเอง
โดยใช้บริการ metro เพื่อความเป็นส่วนตัว
จึงต้องมานั่งทำการบ้าน กว่าเสร็จเกือบตีหนึ่ง
ผมแอบคิดในใจ ว่าคืนนี้ ผมไม่ยอมกิน แห้ว แน่ๆ
สมองผม เริ่มสั่งการ ว่าจะทำอย่างไรดี
ผมอ้อนน้องไปว่า คืนนี้ พี่ขอนอนกอดน้องได้มั้ย
นางมองหน้าผม เหมือนค้นหาอะไรบางอย่าง
แต่ก็ไม่ได้ตอบรับ หรือปฎิเสธแต่อย่างใด
พอปิดไฟ แล้วซุกตัวเข้าใต้ผ้าห่มได้
ผมก็จัดแจงเบียดกายไปนอนอยู่ข้างๆ นาง
ทันทีที่กายเราเริ่มสัมผัส และกอดก่ายกัน
มันเหมือนเกิดปฎิกิริยา ฟิวชั่น
ผมจุมพิตนางเบาๆ ที่หน้าผาก และแก้ม
ไม่มีคำพูดใดๆ ที่ต้องเอ่ย ทุกอย่างเริ่มดำเนินไป
ตามครรลองของธรรมชาติ อย่างที่ควรจะเป็น
ผมพยายามค้นหาว่า ใน “ช่องว่าง” นั้น
มีอะไรกันแน่ที่ซ่อนอยู่ข้างใน
จนท้ายที่สุด สิ่งที่ผมได้ค้นพบใน “ช่องว่าง” นั้น
มันก็คือ “ความสุข” ที่แท้ true นั่นเอง
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านการบ้านฉบับนี้
มาตั้งแต่ต้น จนจบด้วยนะครับ
ขอให้โชคดี เจอคนที่ถูกใจกันทุกคน