สวัสดีพี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุกคนในพื้นที่สีเทาแห่งนี้คะ จำได้ว่าเข้ามาเล่นเว็ปนี้ก็น่าจะประมาณ 4 ปีได้ ได้เจอพี่ ๆ ที่ดีก็หลายคน เจอเพื่อน ๆ ที่คุยถูกคอได้ไปเที่ยวกันบ้างก็มี
แต่ก็คงจะมีพี่ ๆ เพียงไม่กี่คนที่อาจจะถูกใจซึ่งกันและกันและคิดว่าเราน่าจะใช่ด้วยกันได้ทั้งคู่
แต่......
มันก็มีเส้นบาง ๆ ที่ คั่นเราเอาไว้ให้ทั้งเราและพี่เขาอยู่กันได้ในฐานะแค่นี้จริง ๆ
(พี่ชายกับน้องสาว) ด้วยวัยที่ห่างกันเกือบจะ 30 ปี เราโสดนะและพี่เขาก็มีครอบครัวแล้ว
เราไม่เหมือนคนดูแลกันตามจุดประสงค์ที่ทุกคนเข้ามาหา เรารู้จักกัน คบกันด้วยความสบายใจด้วยกันทั้งคู่ ไปเที่ยวทั่ว ไทย 77 จังหวัด ไปที่แปลก ๆ บ้างบางครั้งที่มีโอกาส ไปกินของทุกอย่างที่เราสรรหามาชวนพี่เขาไปกินเรียกได้ว่าที่ผ่านมานั้นน้ำหนักขึ้นประมาณ 10 โลได้เลยเเหละ
ต้องขอบคุณพี่เขาที่เสมอต้นเสมอปลายมาโดยตลอด ถึงเราจะงี่เง่าเอาแต่ใจขนาดไหนพี่เขายังยินดีที่จะเป็นที่รองรับอารมณ์เราตลอดเวลา 555+ อยากบอกว่าตลอดเวลาที่อยู่กับพี่เขาไม่มีคำว่าเคลียดเลยมีแต่ ยิ้ม หัวเราะ กิน เที่ยว จะเคลียดกันก็ต่อเมื่อเรางี่เง่าคุยกันไม่ลงตัวก็เท่านั้น
แต่......ก็อีกนั่นแหระ ต้องโทษความรู้สึกเจ้ากรรมที่ดันไปรู้สึกถูกที่แต่ผิดเวลาสะงั้น
เราสองคนอาจจะเป็นเพียงเส้นขนานที่มองเห็นกันเรื่อย ๆ โดยไม่มีวันที่จะมาบรรจบสร้างความสัมพันธ์กันหรือแม้บางครั้งในส่วนลึกของหัวใจเราแล้วอยากจะเข้าไปอยู่ในชีวิตเขาหรือผูกพันธ์กันมากก็ตาม เวลาผ่านมาร่วมจะ3ปี การมีพบก็ต้องมีจากเป็นเรื่องธรรมดา การเริ่มต้นก็ต้องมีจุดสิ้นสุด วันหนึ่งที่เดินมาใกล้ถึงจุดจบน่าใจหายเหมือนกันนะคะ แต่ความจริงก็คือความจริงไม่อาจจะฝืนมันไปได้
วันหนึ่งเราเองก็ต้องการมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีสิ่งที่ดี มีคนรัก มีครอบครัวที่อบอุ่นเป็นของตัวเองทั้งนั้น
เราเป็นคนเลือกที่จะยุติทุกอย่างเองเพราะคิดว่าในชีวิตจริงมันไม่มีทางเป็นไปได้ ถึงแม้จะขัด ๆ กับความรู้สึกเราและความต้องการของพี่เขาที่ต้องการจะส่่งให้เราไปถึงฝั่งเเต่เราก็ยัง แต่ก็อยากบอกพี่เขานะคะว่าไม่ต้องห่วงเราเริ่มโตมากขึ้น ได้ข้อคิดดี ๆ ในการดำเนินชีวิตจากพี่เขามากขึ้น เขาอาจจะไม่ใช่แค่พี่ชาย แต่พี่เขาก็เหมือนพ่อของเราอีกคน ซึ่งประโยคสุดท้ายที่คุยกันคือ "ก็ยังเป็นพี่ชายที่เหมือนเดิมตลอดไป มีอะไร มีปัญหาอะไร ทักไลน์มา โทรมา เมลมาก็ได้" ประโยคนี้น้ำตาหยดติ๊ง ๆ ๆ พิมไปร้องไห้ไป
ขอบคุณ ความรัก ความห่วงใย ความรู้สึกดี ๆ ที่พี่เขามีให้กันตลอดมา
ขอบคุณของเล่น ตุ๊กตา ที่เวลาไปเที่ยวที่ไหนก็ร้องอยากจะเอาทุกชิ้นพี่เขาก้ไม่เคยขัด
ขอบคุณเสื้อผ้าสวย ๆ ที่จะพยายามหาซื้อมาให้ทั้ง ๆ ที่มันเป็นแนวคุณป้าวัย 40+ 555ขำ
ขอบคุณการที่มาชวนไปนั่งดูบอลแล้วทำให้ชื่นชอบการดูบอลและชอบการใส่ชุดกีฬาจนได้มีโอกาสไปเชียร์ใกล้ชิดติดขอบสนามฟุตบอลโลกที่รัสเซีย
ขอบคุณทุกสิ่ง ทุกอย่างที่คอยช่วยเหลือเราตลอดมา สำหรับคนอื่นอาจจะไม่มาก แต่สำหรับเรามันก็มากพอที่เด็กบ้านนอกคนหนึ่งน้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้รับมัน
สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณ "พี่ชายที่แสนดี" ที่จะอยู่ในความทรงจำที่ดีนี้ตลอดไป 26 กย. 61
ปล.อยากฝากทิ้งท้ายถึงทุกคนที่กำลังเจอปัญหาแบบเดียวกับเราก็ทักมาพุดคุยกันได้นะเราขี้เหงาอยากมีเพื่อนเยอะ ๆ เหมือนกัน และอยากเป็นกำลังใจให้กับทุก ๆ คนที่กำลังเจอเรื่องราวแบบนี้ สำหรับตัวเราเองแท้ที่จริงแล้วเงินอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ตอบโจทย์ของการมาอยู่ในพื้นที่สีเทานี้เสมอไป แต่ความสุขที่แท้จริงต่างหากที่ทำให้เรามีความสุขเมื่อเข้ามาเยือนเว็ปนี้และทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งที่นึกถึงใครคนนั้น ณ ที่แห่งนี้
