สวัสดีนะคะทุกคน ในวันหม่นๆหนูมักจะคิดถึงที่นี่เสมอ เพราะเป็นที่เดียวที่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้อง
1-2 ปีที่วนเวียนอยู่ที่นี่ ได้เจออะไรมากมาย ดีบ้าง ร้ายบ้าง หนึ่งในความโชคดีที่สุดก็คือพี่คนนี้ คนที่ไม่เคยคิดว่าจะเจอ
ดูแลกันมาเกือบ 2 ปีแล้ว ผ่านความทุลักทุเลกันมาแบบสุดๆ และล่าสุด....วันนี้หนูระเบิดใส่พี่ไปอีกแล้ว
สงสารพี่เค้าที่ทนรับอารมณ์ผีเข้าผีออก หนูพยายามมากๆแต่บางครั้งมันก็หลุดออกมา
ยิ่งในวันที่หนูอ่อนแอสุดๆ อยากนอนจากไปเงียบๆคนเดียว หยิบเอายาคู่ใจมาใช้แบบเกินขนาดไปนิดนึง ตลอดระยะเวลา 7 วันที่นอนเป็นผัก พี่ดูแลดีมากๆบางคืนก็แทบไม่ได้นอนเพราะต้องหิ้วหนูเข้าห้องน้ำทั้งคืน ที่ทำให้อึ้งมากๆคือ ไปร้านสะดวกซื้อ หากางเกงชั้นในมาให้ ไปยืนงงๆหาผ้าอนามัยที่หนูสั่ง พี่ทำให้หนูรุ้สึกโชคดีมาก ที่ได้เจอพี่ ไม่คิดว่าพี่จะดีกับหนูถึงขนาดนี้ อีกนิดนึงก้คิดว่าพี่รักหนุเหมือนลูกไปแล้วมั้ง
ยิ่งพี่ดี หนูก็ยิ่งรัก ยิ่งขาดไม่ได้ แต่ในความรักก็มีความรู้สึกผิดปะปนอยู่
อยากให้พี่บอกหนูว่า พี่เหนื่อย บ้าง อยากให้พี่พูดมันออกมาบ้าง
อยากแบ่งเบาความรู้สึกของพี่บ้าง เหมือนที่พี่ทำให้หนู
ขอบคุณที่พยายามรักษาคำว่า เรา ไว้จนถึงวันนี้
เฮ้อ...ตอนนี้พลังงานชีวิตเหลือน้อยนิด แต่อยากให้กำลังใจทุกคนที่กำลังเจอกับปัญหา
สู้ๆนะคะ ถ้าทำอะไรไม่ได้ ก็แค่อดทนให้ถึงเช้าวันใหม่ไปเรื่อยๆ ทุกคนก็มีปัญหาของตัวเอง
เล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ค่อยๆแก้ ค่อยๆคิด (บางทีก็ยากเกินไป)
เขียนไปเขียนมาชักงง เอาเป็นว่า
แวะมาขอบคุณที่นี่ และมาแจกกำลังใจนะคะ ^^ (เพ้อด้วยนิดนึง)