ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรเลย กว่าที่จะกล้ามาตั้งกระทู้นี้ได้ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าเพิ่งเล่นมาได้ประมาณ 3 อาทิตย์ค่ะ นัดเจอพี่ๆไป4คน ก็มีทั้งดีและไม่ดี (แต่ขอไม่เล่าในส่วนไม่ดีน้า) วันนี้ประเด็นที่มาเขียนจริงๆคืออยากจะเล่าถึงพี่คนนึง และอยากให้พี่ได้อ่านความรู้สึกต่างๆของหนูหลังจากที่เราได้เจอกันครั้งแรก และได้เห็นความพยายามในการพิมพ์ของหนูนะคะ 555555
มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเนอะ คือช่วงแรกที่เล่นก็ได้คุยกับพี่คนนึงค่ะ พี่เค้าเป็นคนทักมา ยอมรับตรงๆเลยว่าแอบรู้สึกดีตั้งแต่ไม่กี่ประโยคแรกของพี่เค้าแล้ว เพราะระหว่างบทสนทนาของเรา ไม่มีการถามสัดส่วนหรืออะไรที่มันโฟกัสถึงแต่เรื่องแบบนั้นเลย แต่ถึงแม้จะรู้สึกดี ด้วยความที่เป็นคนคิดเยอะ ก็แอบกลัวว่า เอ่ พี่เค้าพูดจริงมั้ยน้าา ที่ส่ง reference มานี่คือเรื่องจริงหรือโกหก นู้นนี่นั่นเต็มไปหมดเลยในหัว สุดท้ายก็ได้บอกปฏิเสธพี่เค้าไป
จนผ่านมาได้สิบกว่าวัน มีพี่ๆทักมาเยอะมาก
แต่ๆๆๆ ทุกคนจะพิมพ์มาเป็น pattern เดียวกันหมด หรือไม่ก็รุกหนักมากจนเกินขอบเขตที่เราตั้งเอาไว้ เลยตัดสินใจทักกลับไปหาพี่เค้า เพราะรู้สึกว่าเค้าคือคนที่ดีที่สุดแล้วจริงๆ จนได้มีการคอลคุยกัน ละตอนนั้นแหละค่ะ ที่ทำให้เราตัดสินใจรับงานพี่เค้า
คือรู้สึกได้เลยจริงๆ ว่าปลายสายที่เรากำลังคุยด้วย เค้าสุภาพและอบอุ่นมาก สุภาพของหนูมันไม่ใช่แค่ใครที่พูดครับ/ค่ะ ลงท้าย หรือการใช้คำพูดหวานๆ แต่สุภาพสำหรับหนูคือ คนที่อาจจะพูดจาธรรมดา แต่ถูกกาลเทศะ มีวุฒิภาวะ ให้เกียรติ และใส่ใจหรือเก็บรายละเอียดต่างๆของคู่สนทนาต่างหาก
ทุกๆคำที่พี่เค้าพูด หรืออธิบายเรื่องต่างๆที่หนูถามไป หนูโอเคมากเลย ทุกอย่างไม่มีการเร่งรัด ไม่มีการ force อะไรใดๆ
ก่อนจะถึงวันนัด พี่เค้าได้ขอรูปไป ด้วยความที่เป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาๆ ออกไปทางคมๆ ไม่ได้ศัลยกรรม ไม่พิมพ์นิยม และเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจอะไรใดๆทั้งสิ้น 55555
เพราะฉะนั้นเวลาที่ส่งรูปให้พี่ๆ จะมีประโยคต่อท้ายแบบเดิมๆเสมอว่า "หนูไม่สวยนะคะ หน้าตาบ้านๆ ถ้ามีโอกาสได้เจอกัน แล้วพี่ไม่โอเค บอกหนูได้เลยนะคะ" 55555555
สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ตอบกลับมาคือ .....
" หนูกังวลอะไรรึป่าว พี่โอเคกะหนูนะ หนูยิ้มน่ารักดี ที่เหลือถ้าหนูเจอพี่ ก้อค่อยบอกพี่ว่าหนูโอเคมั้ย"
เราสตั้นไปเลยทันที ที่ได้เห็นข้อความนี้ แล้วมันก็ทำให้เรานั่งยิ้มคนเดียวอยู่นานพอสมควรเลยล่ะ ฮือออออออ คือเรารู้สึกดีกับอะไรแบบนี้มากกว่าการที่มีใครสักคนมาชมว่าเราสวย หรือชมนู้นนี่นั้นซะอีก เราว่ามันน่ารัก น่ารักมากๆๆๆเลยแหละ
ก็นั้นแหละพี่เค้าก็ยังโอเคที่จะนัดเจอกันอยู่ ฮือออ ดีใจจังที่เราปิดดิลกันได้ในวันนั้น ไม่งั้นคงไม่ได้เจอกันแล้วแน่ๆเลย
แล้ววันนัดก็มาถึงงง เราไปเลทนิดนึงเพราะฝนตก พอได้เห็นพี่เค้า คือมันเป็น good first impression มากกก ผู้ชายที่บอกว่าตัวเองอายุ 40แล้ว แต่ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าหนูคือไม่น่าเกิน 35 พี่เค้าไม่ได้หล่อนะ แต่ดูสะอาดและเป็นผู้ชายที่สุภาพแฝงไปด้วยความอบอุ่น อย่างบอกไม่ถูก เราแพ้คนที่บุคคลิกแบบนี้มากกก 555555555 เราดีใจมากที่เราตัดสินใจรับงานนี้ เราคิดแค่นั้นและคิดแบบนั้นจริงๆ
ช่วงแรกที่อยู่ด้วยกัน คือเกร็งมากถึงมากที่สุด จนพี่เค้าดูออก ถึงขั้นต้องขอดูปีเกิดกันเลยทีเดียว 5555555
พี่เค้าก็พยายามทำทุกวิถีทางให้เรา relax ชวนคุยเรื่องงานเรื่องนู้นเรื่องนี่ ให้เราหายตื่นเต้น
ชวนถ่ายรูป พยายามหากิจกรรมให้เราละลายพฤติกรรม ถ้าเป็นพี่คนอื่นๆก็คงอาจจะรำคานไปแล้ว ที่จ้างมาเที่ยว แต่มานั่งเขิลอยู่แบบนั้น
ทุกๆท่าที สายตาที่จ้องมองมา และการกระทำทุกอย่างหนูรู้สึกอบอุ่น และรับรู้ได้ถึงความถนุถนอมที่พี่มีให้ สิ่งที่พี่ treat หนูทุกๆอย่างในวันนั้นมันเหมือนมาเติมเต็มสิ่งที่หนูขาดหายไป เพราะตอนที่มีแฟนเค้ายังไม่ treat ดีขนาดนี้ ขอบคุณน้าาาาาาา
ระหว่างทางกลับ ด้วยความที่ใหม่มากสำหรับอะไรแบบนี้ พี่เค้าแนะนำการปรับตัวและวางตัวในสังคมสีเทา ยกcase study ต่างๆมาเล่าให้ฟังว่าในสังคมนี้มันมีอะไรอีกหลายรูปแบบที่หนูต้องเจอ และบอกว่าหนูไม่เหมาะกับงานนี้เลย 55555555555 ขอบคุณสำหรับความหวังดีที่พี่มีให้หนูจริงๆนะคะ
หนูเองก็คิดแบบนั้นค่ะ ถ้าหาได้ครบตามจำนวน หนูก็เลิกเล่นแล้วค่ะ
