พอดีเกิดต่อมสงสัยบางอย่าง? เนื่องจากก็เคยมีอดีต"พี่ดูแล"ที่คบกันเป็นแฟนจริงๆ (แฟนในที่นี้หมายถึง "คนรัก" ที่พี่แนะนำพาเข้าไปในสังคมของพี่ได้ทั้งหมดไม่ว่าเพื่อนและครอบครัวของพี่ จนมีการพูดคุยกันถึงพิธีวิวาห์แล้วนะคะ) ส่วนฐานะคนดูแล พี่ได้ช่วยเหลือรายเดือนมาตลอดโดยไม่ขาดตกบกพร่อง
การที่เราสามารถคบพี่จาก"คนดูแล" และพัฒนาไปเป็นแฟนได้นั้น เพราะพี่โสดอยู่ก่อนหน้าและไม่เคยมีพันธะมาก่อน เราจึงกล้าเรียกกันและกันว่า"แฟน" เพราะพี่เป็นฝ่ายแนะนำเรากับคนอื่นๆในฐานะนี้นั่นเอง
หลังจากเลิกรากัน เราก็มีพี่ดูแลต่ออีก จนพอถึงเวลาที่เราต้องก้าวขาออกจากวงโคจรนี้ได้แล้ว (ที่อยากใช้ชีวิตปกติเหมือนผู้หญิงทั่วไป มีแฟนปกติเหมือนคนอื่นเขาโดยไม่เกี่ยวกับการผูกปิ่นโตหรือดูแลนั้น) เอาเข้าจริงๆ ไม่รู้เราเสพติดพี่ดูแลนานเกินไปหรือป่าว?55555 เมื่อก้าวขาออกไปแล้ว กลับไม่ได้รู้สึกยินดีอย่างที่คิด!
กี่คนๆที่เข้ามา ก็ทำให้เรารู้สึกอย่างคนดูแลไม่ได้เลย ใครเข้ามาจีบเราก็เฉยไปหมด ไม่รู้สึกยินดี ไม่รู้สึกอยากมีแฟน ทั้งที่ควรจะมีได้แล้วนะ55555 (ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ แต่มันบังคับใจตัวเองให้รักใครไม่ได้เน๊อะ) หรือเพราะเรามีคนดูแลมานานเกินไปหรือป่าว? มีใครเป็นเหมือนเรามั่งอ่ะ?
บางทีก็เริ่มไม่แน่ใจตัวเอง ว่าระหว่าง"แฟน กับคนดูแล" เราต้องการคนในหน้าที่ไหนมากกว่ากัน? เห็นผญ.หลายคนโดนหลอกใช้ฟรีด้วยคำว่า"แฟน"มามากต่อมากเพราะแค่คำหวาน ยิ่งถ้ากับผู้ชายมีครอบครัวแล้วยิ่งไม่ควรหลอกตัวเองเลยนะจ้ะ (ไม่เคยเจอกับตัวแต่ก็กลัวไว้ก่อน55555) ระบบSafetyเรายังแข็งแรงดีอยู่ เลยหลบทัน
ความสงสัยเลยบังเกิด มีใครออกไปแล้วเริ่มต้นไม่ได้? ออกไปแล้วรักใครไม่เป็น? ออกไปแล้วไม่อยากมีแฟน? เผื่อจะมีใครที่กำลังสับสนเหมือนเราอยู่
"นาทีนี้ ระหว่างแฟนVSคนดูแล คุณต้องการคนในหน้าที่ไหนมากกว่ากัน?"
หากต้องเลือกเพียงหนึ่ง
.... หรือเราสับสนคนเดียวหว่า???
