นานมากแล้วที่ได้รู้จักกับใครคนหนึ่งบนความสัมพันธ์อันแสนจะสุดแปลก และเดินไปอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้อะไรดลใจ เมื่อพบเธอแล้วเหมือนจะยอมได้ทุกอย่าง แหกทุกกฏกติกา ฝืนทุกสิ่งที่เคยทำมา ความสัมพันธ์เริ่มต้นในวันที่ 28 สิงหา ปีใดปีหนึ่ง
ตามใจตัวเองสุดๆ เดินหน้ากับความรู้สึกตัวเอง จนอยากจะใช้คำว่า หลง กับใครคนนั้น
อยากก้าวข้ามความสัมพันธ์อันประหลาดสู่คนในชีวิตจริง
สัญญากันได้มั้ย ถ้าวันหนึ่งทุกอย่างจะจบ ขอ
ยังคงความคนรู้จักไว้ได้มั้ย จากคำถามสู่สัญญา อันไม่รู้หรอกเธอจำได้ไหม แต่ในใจจำได้ไม่มีจาง
จนสุดท้าย 24 เมษายน ปีถัดมา ก้อเป็นวันสุดท้ายของความสัมพันธ์อันนี้ คำถามคือ ไปไงต่อหล่ะ เค้าจะรักษาสัญญามั้ย แล้วเราอยากให้ทุกอย่างยังคงอยู่หรือเปล่า
ตัดสินใจเดินเข้าสู่ชีวิตจริงเธอแบบไม่รู้ตัว ตั้งใจจะทำให้ชีวิตจริงในแลบของเธอพังไปพร้อมกับสัมพันธ์ของเรา เตรียมการพร้อม จนมาถึงขั้นตอนลงมือแต่เชื่อเถอะ คนแบบเราทำร้ายเธอไม่ลงจริงๆ
แผนสอง อยู่นิ่งๆดีกว่า ให้เธอมีความสุข เราก้อสุขใจดี คิดแบบนี้
เวลาไม่คอยท่า มันค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ
บนความอดทนของใจ ของใครคนนึง ตัดใจไปแล้ว แต่ลึกๆยังแอบดูชีวิตของเธอ
หลายๆครั้งที่เคยยื่นความเป็นห่วงไป รู้สึกได้ถึงความไม่ต้องการกลับมา นิ่งและเย็นชา
แต่บนความเย็นชาก็ยังมีเรื่องดี
เรื่องดีคือเธอจำวันเกิดคนอย่างเรา เรานึกถึงวันเกิดของเธอ นั่นแหละ เรายังคงได้เจอกัน ปีนึงสองหนเห็นจะได้
และมันเป็นแบบนั้นเรื่อยมา เรื่อยมา.....ทศวรรษนึงแล้วมั้งครับ บนความตั้งใจมั้ย หรือบนสัญญาปากเปล่าครั้งนั้น หรือจะเพราะความสงสาร
ผมไม่มีทางมีคำตอบ คงมีแต่เธอที่รู้ แต่ที่ผมรู้ คือมันดีต่อใจที่มีเธออยู่ ได้เห็นอยู่ ได้รับรู้
และใจมันจำเธอไม่จางเลย
หลายๆปีผ่านมาด้วยวันเกิดล่าสุด คงค้างข้ามเดือน ปี 2019 แค่เดือนเดียว ได้เจอกันสามหน เอ๊ะ นี่มันมากกว่าปีที่แล้วทั้งปีอีก
มันจะเป็นยังไงต่อ ก้อคงช่างแล้ว แต่ขอจำเธอในแบบนี้ ไปอีกนานๆ นะครับ R.NG.
