เมื่อความรู้สึกมันเกิดขึ้นในสถานะที่ไม่ควรจะให้มันเกิด
ในช่วงแรกๆที่รู้ตัวความรู้สึกมันเริ่มออกมาจากใจจริงๆ
และรู้ถึงจุดจบของความรู้สึกนี้ดี
12 พ.ย.61 เป็นการพบเจอกันครั้งแรกของเราสองคน มันยังคงเกิดแค่ความรู้สึกที่ เธอก็เป็นคนที่ดีคนหนึ่งเช่นกัน
การพบเจอกันในครั้งที่ สอง สาม สี่ ห้า ในระยะเวลา 3 อาทิตย์
ฉันเริ่มค่อยๆรู้สึกว่า ทำไมต้องแคร์ความรู้สึกคุณ จะไปเที่ยว หรือจะทำอะไร ทั้งๆที่ก็แค่พูดๆไปเพื่อให้คุณสบายใจก็อาจจะพอแล้ว แต่มันกลับทำให้อย่างตั้งใจ
ความรู้สึกที่มีให้คุณ ฉันเอง ฉันมั่นใจว่า คงไม่ได้เป็นเพราะความหลงในสิ่งต่างๆนอกกาย แต่มันมีให้เหมือนกับที่ฉันมีให้คนในชีวิตจริงของฉัน
และนี้ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องพยายามบอกตัวเองว่า หยุดแล้ว พอแล้ว วันใดที่ไม่ได้คุย ไม่ได้เจอ ไม่มีบทสนทนาคุณตอบกลับมา
วันนั้นจะเป็นวันที่ รู้สึกไม่ดีเลย นอยไปซะหมด เศร้า ...
ฉันพยายามบอกกับตัวเองว่า นี่มันไม่ใช่ เราไม่ควรจะรู้สึกไปแบบนี้ พาตัวเองออกมาซะ ยิ่งปล่อยไปนานวัน ความทรงจำมันคงจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆแน่
จนตอนนี้เวลาจะล่วงเลยเข้าเดือนที่สามแล้ว
ฉันยังพาตัวเอง ออกมาจากการวนลูบของความรู้สึกที่ ฉันจะพอแล้ว แต่พอมันคิดแบบนั้น เขาก็กลับมาทำให้ใจฉันณุ้สึกว่ามันมีความสุขอยู่เล็กๆ แล้วเขาก็ปล่อยความรู้สึกฉันมันค่อยๆเฉา แล้วเขาก็กลับมารดน้ำใหม่
ที่มา ที่ไป อะไรคือสิ่งที่ฉันจะเจอ หรือรู้สึก หรือได้รับจากความรักครั้งนี้ ฉันเองรู้ดีอยู่แล้ว
มันก็คงรอแค่เวลา ที่ฉันจะเหนื่อยมากพอที่จะทำใฟ้ฉันก้าวออกมาได้ หรือ วันที่เขาหมดความสุขจากการที่มีฉันแล้ว
ถ้าบังเอิญคุณได้มาอ่าน คุณคนที่เรียกหนูว่า บับเบิ้ลบี ,ปางอุ้ง,และชื่อจริง (กวน..จริงๆ)