......มันเป็นเรื่องแต่งนะครับ ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ต้องตามหาหรือเปรียบเทียบว่าน้องคนนี้เป็นใครนะครับ ถ้าชอบเสพการอ่าน หรือมีเวลาว่างก็อ่านมันเพลินๆนะครับ แต่ถ้าคนไหนอ่านแล้วแอบอมยิ้มด้วยอาการเขิลๆ ขอให้รู้ไว้นะครับ ผมขอบคุณที่คุณเป็นแรงบันดาลใจในเรื่องแต่งครั้งนี้นะครับ คิดถึงนะครับ
https://www.youtube.com/watch?v=8N-qO3sPMjc......ในวันที่อากาศร้อนแม้บรรยากาศจะก้าวเข้าสู่ความมืดมิด ความร้อนจากดวงอาทิตย์ก็ไม่มีอีกแล้ว แต่ทำไมร่างกายมันอยากจะดึงตัวจากเก้าอี้ไปอยู่ใต้ฝักบัว ในขณะที่กำลังจะลุกไป เสียงตอบรับออกมาจากจอคอมพิวเตอร์ที่ว่างเปล่า ผมรู้ได้ทันทีว่าน่าจะมาจากน้องที่ผมเพิ่งทักไปก่อนหน้านี้..........
.......”ชื่อคล้ายกันเลยค่ะ” เป็นคำตอบรับที่บ่งบอกก้าวต่อไปของบทสนทนาได้เป็นอย่างดี บรรยากาศหลังจากนี้ผมเดาได้เลยว่ามันจะเป็นการพูดคุยแบบคนเหงาๆ มากกว่าคนที่กำลังเดือดร้อนหรือเร่งรีบโดยปราศจากรสชาติความโหยหาที่จะได้เจอกัน และก็เป็นดั่งที่ผมจินตนากรไว้ พูดกันไม่ทันถึงสามประโยค เธอพิมพ์ตอบกลับมาสั้นๆว่า “เหงา”......
........บทสนทนาไหลลื่นล่องลอยความรู้สึกมันแหวกผ่านอุณหภูมิที่ยังร้อนแบบกรุ่นๆ ความชุ่มชื้นที่เกิดขึ้นรอบๆตัวไม่ได้เป็นอุปสรรคในการสร้างรอยยิ้มให้กับผม จนผมส่งการบ้านของตัวเองไปให้เธออ่าน เธออ่านจบก็พิมพ์กลับมาสั้นๆว่า “เขิล” คำพูดของเธอคนนี้ไม่ได้ยืดยาวเหมือนตัวอักษรที่ปรากฏในนิยายหรือบทกวี หากแต่มันเป็นตัวอักษรแสดงอารมณ์ที่ทำให้ผู้อ่านทั้งรู้สึกดีและสงสัยไปพร้อมๆกัน…..
……..หลังจากสนทนาได้ไม่นานผมก็ลองกดไปดูข้อมูลในไลน์ของเธอ เป็นดังที่ผมคิดไว้ น้องคนนี้ไม่ได้มาด้วยวัตถุประสงค์เหมือนคนอื่นๆทั่วไป เพราะยูนิฟอร์มทำงานของเธอ บ่งบอกความพร้อมในการใช้ชีวิตของเธอได้เป็นอย่างดี เลื่อนลงไปดูเรื่อยๆลองนับประเทศที่เธอไป มันเพลิดเพลินเหมือนผมกำลังดูสารคดีท่องเที่ยวที่มีพิธีกรตาหยีๆที่น่ารักเป็นผู้นำทาง…..
…….ไม่ต้องคิดอะไรเลย ผมพิมพ์กลับไปหาเธอทันที “เราคุยกันมั้ยครับ” ประโยคแรกที่เธอพูดออกมามัน มันแบบ แสดงถึงตัวตนอันขี้เล่นของเธอได้เป็นอย่างดี น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา มันทำให้ผมฟังแล้วเพลิน และเหมือนคุยกันแบบอยู่ใกล้ๆกันสัมผัสกันได้จริงๆ.......
........เธอบอกเล่าเรื่องราวของเธอกับการเล่นเว็บนี้ได้น่ารักและเพลิดเพลิน พี่ๆที่เธอเคยเจอ บางคนผมเคยอ่านการบ้าน และพอมองออกว่าน้องคนนี้ดูน่ารักแน่ๆ เธอมักจะเน้นแต่เรื่องทาน ชวนพี่คนโน้นไปทานโน่นไปทานนี่ ไปดูหนัง มาถึงตรงนี้ผมนึกในใจแต่เพียงว่า น้องคนนี้น่าจะแนวเพื่อนเที่ยว ทานข้าวดูหนัง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเธอไป เหตุเพราะสมาธิถูกไปกับเสียงหัวเราะ และมุขตลกอ่อนๆของเธอ ตอนฟังเสียงเธอครั้งแรก ผมทายบริษัทที่เธอทำงานได้ถูกเกือบจะทันที เพราะผมเคยมองชุดฟอร์มของบริษัทนี้อยู่บ่อยๆ ประกอบกับมันเป็นบริษัทที่ใฝ่ฝันของนางฟ้าหลายๆคน แต่ไม่เหมาะกับคนขี้เหงาที่คิดถึงบ้าน ผมได้แต่นึกในใจว่าถ้าเธอคนนี้รับนัดผมก็คงดี……..
……….. ในที่สุดผมก็นัดหมายกับเธอได้ เธอบอกว่าหนูไม่เคยส่งโลเคชั่นให้ใครเลยนะ ผมฟังแล้วก็รู้สึกเขิลนิดๆ ก่อนจะออกไปเจอกัน เธอบอกผมว่า “หนูไม่แต่งหน้าได้มั้ย ” ผมยิ้มแล้วตอบเธอไป ในใจผมคิดแค่ว่า วันนี้อะไรก็ได้ เพราะผมรู้ว่าเธอเพิ่งไปทานข้าวกับพีๆมาถึงสองคนทั้งข้าวเที่ยงและข้าวเย็น แถมผมยังมานัดเธอตอนดึกอีก ความเกรงใจของผมค่อนข้างเยอะพอสมควรกับการนัดครั้งนี้……….
………เวลาไม่นานผมก็ไปจอดรอเธอที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ในขณะที่ผมรอเธอ ผมมองผ่านกระจกโรงแรมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดเดรสยีนส์สีฟ้าเข้ากันกับสีผิวขาวสว่างที่ตัดกับผมสีดำยาวถึงกลางหลังของเธอ ผมไม่ได้เห็นหน้าของเธอ แต่ผมคิดเอาเองว่าเธอน่าจะไม่ใช่คนที่ผมนัด เพราะถ้าใช่เธอคงเดินออกมาแล้ว แต่เธอคนนี้กลับยืนคุยกับพนักงานโรงแรมอยู่นาน ท่าทางบทสนทนาไม่เหมือนผู้มาพักอาศัยแต่มันคล้ายๆกับเจ้านายที่กำลังสั่งลูกน้องมากกว่า……..
……. หลังจากผมมองไปทางอื่น ไม่นานนัก ปรากฏร่างของเธอคนนั้น เธอคนที่ผมพยายามมองจากด้านหลังมาตลอดในขณะที่ผมนั่งรอ …..อืม เมื่อเธอก้าวเข้ามานั่งในรถ รอยยิ้มของเธอรับกันดีกับทุกส่วนบนใบหน้าของเธอที่เวลายิ้มจะโค้งไปหมดทั้งดวงตาและริมฝีปากของเธอ สิ่งเหล่านี้มันชวนให้ผมตื่นเต้น คุยกันไม่นาน เธอเอามือมาสัมผัสตัวผมบ่อยครั้ง มันแสดงถึงความใกล้ชิดของคู่สนทนาที่พยายามจะทำให้ตัวเองและคนที่อยู่ด้วยไม่เกร็ง บอกเลยว่ามันไม่เหมือนคนที่เพิ่งเคยเจอกัน แต่มันเหมือนเพื่อนกันมากกว่า แต่นั่นแหล่ะผมไม่มีนะเพื่อนที่สวยขนาดนี้ แล้วเราสองคนก็คุยกันไปเรื่อยๆ ผมก็ได้แต่ขับไปคุยไปเขิลไปตลอดเวลา และดูเหมือนเธอจะรู้และจับอาการของผมได้……
……ระยะทางที่ค่อนข้างไกล ทำให้ผมกับเธอได้คุยกันเยอะมาก ผมบอกเธอไปว่าสมัยเรียนเวลาที่ผมมาเดินห้างกลางเมือง ผมจะสามารถแยกจากมหาลัยที่เธอจบมาออกจากที่อื่นได้อย่างรวดเร็วจาก โดยผมจะสังเกตจากท่าทาง บุคลิก สีกระโปรง และรองเท้า มันเหมือนมีออร่าบางอย่างดึงสายตาให้ผมหันไปมองเสมอ เธออมยิ้ม และหัวเราะออกมาในที่สุด แน่นอนผมกำลังชมมหาลัยของเธออยู่ เราสนทนากันอยู่นานเธอมักจะพูดสั้นๆว่า พี่ปากหวาน ผมก็อมยิ้มไม่ได้พูดอะไร จนไปถึงที่พัก…….
……ผมถามเธอไปว่า ทำไมเธอดูไม่ตื่นเต้นเลย เธอหันหน้ามายิ้มและบอกว่า “พี่หนูตื่นเต้นตั้งแต่รับปากมากับพี่แล้ว” ………ปกติหนูไปแต่ทานข้าว ไม่ชินกับอะไรแบบนี้ เมื่อเราได้อยู่ด้วยกันบรรยากาศมันออกไปเหมือนคนที่รู้จักกันมานานที่ได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกันอีกครั้ง แต่แปลก บทสนทนาเราสั้นลง เบาลง มันค่อยๆหายไป เทียบไม่ได้เลยกับตอนที่เราอยู่บนรถหรือแม้แต่การคุยกันก่อนที่จะเจอกัน แต่ที่แปลกกว่ามันกลับทำให้ผมรู้สึกเหมือนรู้จักเธอดีขึ้น และได้เชื่อในสิ่งที่เธอพูดก่อนนี้ในหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่เธอบอกว่า เธอชอบดูหน้าของผู้ชายเวลา…..และเวลาเขิล อันนี้ผมเชื่อได้เลย เพราะเธอทำผมหน้าแดงจนผมไม่รู้ว่าแดงจากความรู้สึกหรือแดงจากอารมณ์ร้อนรุ่มทีเกิดจากเหตุการณ์ตรงหน้า…….
........เธอไม่ได้ขาวเฉพาะส่วนแต่เธอขาวไปทั้งตัว กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอมีให้รับรสตลอดเวลา และที่สำคัญเมื่อร่างกายเธอมีอุณหภูมิสูงขึ้น มันกลับทำให้กลิ่นหอมของเธอเปลี่ยนไป มันดูน่าหลงใหลมากขึ้น เมื่อความร้อนในห้องมันเพิ่มขึ้นจนถึงจุดหนึ่ง เธอก็แสดงออกมาว่า เธออยากจะลดอุณหภูมิร่างกาย ผมเพียงแต่บอกเธอไปแทนท่าทีที่กังวลและอากับกริยาที่ดูลังเลของเธอ ผมจึงเอ่ยออกไปว่า มันมีหมวกอาบน้ำนะแต่พี่ว่าหนูคงไม่อยากใช้มัน…….
…….เธอพูดในเชิงตอบรับออกมาพร้อมหันหน้ามาทำหน้าสงสัยเล็กน้อย ประหนึ่งว่าผู้ชายคนนี้รู้ความรู้สึกเธอได้ยังงัย แต่ความจริงผู้ชายถ้าสนใจผู้หญิงหน่อยก็จะรู้ว่า ผู้หญิงไม่ชอบให้ผมตัวเองเปียกหรอกแต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ชอบใส่หมวกอาบน้ำต่อหน้าผู้ชาย ผมจึงเดินไปใกล้ๆแล้วบอกเธอว่า เดี๋ยวผมจับผมไว้ให้ไม่เปียกหรอก เธอหันหน้ามาทำหน้าแปลกใจอีกครั้งแล้วก้อยิ้มด้วยอาการพึงพอใจมี่ไม่ใช่ความพึงพอใจธรรมดา………
…….เธอกำลังทอดกายแช่ลงไปในน้ำ ในขณะที่ผมนั่งอยู่ด้านบน เธอหันหลังให้ผม เพื่อให้ผมของเธอมาอยู่บนมือผมได้สะดวกและแน่นอนมันไม่เปียก แต่อาจจะแปลกๆหน่อยตรงที่หลังจากนี้เราจะสนทนากันแบบไม่เห็นหน้ากัน เราพูดคุยกันไปเรื่อยๆ เวลาล่วงเลยไปนานมากจนผมรู้สึกกังวลว่าเธอจะไม่สบายรึเปล่ากับการแช่น้ำนานๆ ผมจึงได้ก้มตัวลงไปเพื่อสบตาเธอ แต่สิ่งที่ผมทำมันทำให้เราทั้งคู่ตื่นเต้นมากกว่าการสบตากันปกติ เพราะขณะนี้ผมเป็นฝ่ายก้มลงไปและเธอก็กำลังเงยหน้าขึ้นมา แน่นอนสมองไม่ทันสั่งการผมเลื่อนตัวเองลงไปกดริมฝีปากลงบนปากของเธออย่างช้าๆ ภาพในความทรงจำผมบอกได้เลยว่าภาพนี้มันสวยงามและเป็นธรรมชาติ หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็คุยไปสัมผัสกันไปได้อีกพักใหญ่ จนปากของเธอมันจางสีออกไป ไม่แน่ใจว่าสีมันหายไปเพราะผมหรือเพราะน้ำ แต่ที่สำคัญส่วนหนึ่งที่หายไปมันไปอยู่ในความทรงจำของผมไปอีกนาน………
……..กลับมาคิดดูอีกทีผมเคยเห็นท่าทางการจูบแบบนี้แค่ในหนังเท่านั้น ไม่เคยคิดว่าในชีวิตจริงจะได้มีโอกาสทำอะไรแบบนี้ ก่อนจะกลับ เธอพูดกับผมว่าเธอเขิลนะกับอะไรที่ทำไป และผมก็บอกเธอไปว่ามันเป็นความทรงจำที่ดีนะ มันดีที่คนที่ผมอยู่ด้วยวันนี้เป็นเธอ เพราะเธอคนนี้จะทำให้ผมคงคิดถึงเวลานี้ไปอีกนาน ก่อนลงจากรถผมดึงเธอมาจูบ เธอเขิลนิดหน่อยและดุผมว่า ถ้าพนักงานเห็นจะทำยังงัย เอ้อผมลืมคิดถึงข้อนั้นไปจริงๆ หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกซักครั้งหรือหลายๆครั้ง และสัญญาว่าผมจะอ้อนถึงเธอคนนี้บ่อยๆ อ่านแล้วอมยิ้มด้วยนะครับ แล้วคราวหน้าเอาลิปสติกที่พี่เคยบอกมานะครับ
