ผู้เขียน หัวข้อ: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว  (อ่าน 2470 ครั้ง)

truedate

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 190
  • People Like This 17
การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 10:30:49 AM »
....มันเป็นเรื่องแต่งนะครับ ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ต้องตามหาหรือเปรียบเทียบว่าน้องคนนี้เป็นใครนะครับ ถ้าชอบเสพการอ่าน หรือมีเวลาว่างก็อ่านมันเพลินๆนะครับ แต่ถ้าคนไหนอ่านแล้วแอบอมยิ้มด้วยอาการเขิลๆ ขอให้รู้ไว้นะครับ ผมขอบคุณที่คุณเป็นแรงบันดาลใจในเรื่องแต่งครั้งนี้นะครับ คิดถึงนะครับ

https://www.youtube.com/watch?v=dAW-k7OkqI0

                   เวลาก็ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป บางเรื่องมันอาจจะผ่านไป แต่ความทรงจำดีๆ มันไม่ได้จากไปด้วย เรื่องของน้องคนนี้ก็คงเหมือนกัน มันเริ่มต้นจากความเรียบง่าย แต่มันสานต่อเพราะความผิดใจ สุดท้ายเป็นความประทับใจที่ไม่อาจลืม “สวัสดีค่ะ อยากรู้จักค่ะ”  คำทักทายนี้คงไม่แปลกอะไร แต่มันแปลกสำหรับที่แห่งนี้ แน่นอนผมทักทายกลับไป เธอเจ้าของคำทักทาย พูดคุยเรียบง่าย ไม่มีอะไรน่าประทับใจ สิ่งที่เป็นคำถามคงเป็นเวลาในการสนทนาที่ล่วงเลยไปนานแต่ยังไม่มีการนัดเจอกัน ก่อนจบบทสนทนา “เราจะได้เจอกันมั้ยครับ” ไม่มีคำตอบอะไร มีเพียงสติกเกอร์แทนการจากลา

                เวลาใกล้เคียงกับเมื่อวาน “พรุ่งนี้สะดวกมั้ยคะ…..” อืมมันง่ายไปรึป่าว คนอ่านก็งงเหมือนกัน เพราะเมื่อวานเหมือนเธอมาหาเพื่อนคุย ไม่ได้คิดจะเจอใคร รายละเอียดคงไม่ต้องคุยซ้ำ เพราะผมบอกไปหมดแล้ว อีกสามชั่วโมงถึงเวลานัด ผมกลับต้องพิมพ์กลับไปบอกว่า “พี่ติดงานไปไม่ได้ครับ ขอโทษนะครับ” ผมเฝ้ารอคำพูดอะไรก็ได้ที่จะพิมพ์กลับมา เป็นคำตำหนิก็ยังดี แต่สิ่งที่ได้คือ “ไม่เป็นไรค่ะ” แค่นี้จริงๆ ความรู้สึกผิดมันซึมเข้ามานิดๆ “วันพรุ่งนี้ได้มั้ยครับ” เอมันจะง่ายเหมือนที่เธอพิมพ์มามั้ยน้า   “ไม่สะดวกค่ะ ไว้ทักไปนะคะ” นั่นงัย มันไม่ง่ายจริงๆ แล้วเหตการณ์แบบนี้ก็เกิดอีกสองครั้ง จนเธอพิมพ์กลับมาว่า “เราอยากเจอกันจริงๆรึป่าว ชักไม่แน่ใจ” ผมจึงได้พิมพ์ไปในเวลาที่ไม่เหมือนทุกทีที่คุยกัน แล้วบอกไปว่า “ตอนนี้สะดวกมั้ยครับ” กะทันหันแบบนี้และอารมณ์ที่ไม่ค่อยโอเค มันไม่เหมาะเลยที่จะนัดเจอกัน “ได้นะ แต่ได้แค่ ไม่นานจะเจอมั้ยคะ” “โอเคครับ” มันไม่สำคัญว่าเวลานานแค่ไหน แต่ผมอยากอธิบายถึงการผิดนัดที่เกิดขึ้น และอยากขอโทษต่อหน้าเธอ สิ่งนี้สำคัญกว่า

   ผมนั่งรอที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เวลาผ่านจากเวลานัดไป 15 นาที ผมสังเกตเห็นไกลๆว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งในร้านขายของเบ็ดเตล็ดมองผ่านมาทางผมหลายครั้ง แต่ผมมองหน้าเค้าไม่ชัดเท่าไหร่ ผมเลยพิมพ์ไปว่า “เดินเข้ามาเถอะครับ ตรงนั้นคุยกันไม่ถนัดหรอก” แล้วเธอก็พิมพ์กลับมาสั้นและเรียบๆ “ค่ะ”    แล้วเธอก็มานั่งตรงหน้าผมเธอคือผู้หญิงผิวสีแทนในเสื้อชุดทำงาน กระโปรงพริ้วๆ ดูเรียบ แต่บุคลิกเธอดีจริงๆ ตากลมโต ท่าทางที่เรียบเฉย ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ รอยยิ้มทักทายเพียงเล็กน้อย มันดูแปลกๆ มันทำให้ผมไม่ค่อยกล้าพูดเล่นด้วยนัก เธอไม่สั่งอะไร พูดสั้นๆว่า “….ต้องกลับไปทำงานต่อ ไม่สั่งอะไรนะคะ” เธอนั่งไม่ถึงนาทีจะกลับซะแล้ว แสดงว่าเธอยังโกรธผม หรือไม่ก้อไม่พึงใจกับหน้าตาผมมั้ง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น “ไม่เป็นไรครับ แต่พี่อยากจะแค่ขอโทษน้องต่อหน้าเท่านั้นเอง ขอโทษนะ” เธอมีอาการขมวดคิ้วเล็กๆ แต่ผมรู้ว่าเธอรู้จริงๆว่าผมเสียใจที่ผิดนัดเธอ สังเกตได้จากการพูดคุยที่ราบลื่นขึ้น

   “ต้องกลับแล้วนะคะ” ผมเข้าใจเธอ แต่อยากรั้งเธอไว้เหลือเกิน เพราะยิ่งคุยยิ่งชอบในบุคลิกของเธอ ีโดยไม่ต้องอธิบาย ดูฉลาดโดยไม่ต้องบอกการศึกษา ดูมีฐานะโดยไม่ต้องโอ้อวด แต่มันคงทำอะไรไม่ได้มากนัก อาการผิดหวังคงออกทางสีหน้าส่งไปถึงเธอ “…..ชอบนะคะ คุยสนุกดี แต่วันนี้ต้องไปทำงานจริงๆ” ผมรู้สึกดีขึ้นมากจริงๆกับคำพูดแค่เล็กน้อย ผมถามเธอว่าเธอกำลังจะไปที่ไหน เมื่อเธอบอกสถานที่ที่เธอจะไป ผมจึงบอกไปว่า “ทางผ่านนะ ไปด้วยกันนะครับ” เธอไม่ได้แสดงอาการอะไรเลย ได้แค่พยักหน้าเบาๆ เมื่อไปถึง ผมไม่รู้เลยว่าเธอจะมาทำไมแถวนี้ ไม่เห็นจะมีออฟฟิสอะไรเลย เธอให้จอดรถตรงร้านสะดวกซื้อ ก่อนเธอจะลงรถไป อะไรก็ไม่รู้ดลใจผม เหมือนว่าเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก “พี่ขอจูบได้มั้ยครับ” มันโพล่งออกไปแบบไร้มารยาท แต่มันเป็นธรรมชาติมากๆ

   เธอทำหน้าแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ออกอาการให้ผมเห็นมากนัก แต่เธอไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่จ้องมองหน้าผม ไม่รู้จะทำยังงัยแล้วจริงๆ จึงเคลื่อนตัวไป พร้อมทั้งยื่นมืออกไป เอาตรงๆเธอยังไม่อนุญาตินะ แต่ชั่วโมงนั้นกลัวการปฏิเสธมากกว่าโดนตบหน้านะ แต่เหตุการณ์มันกลับเหมือน มันเหมือน ภาพหยุด มันอธิบายไม่ถูก รู้แต่มันนานกว่าที่คิด และเมื่อผละออกก็ไม่มีคำพูดอะไร เธอไม่ได้แสดงอาการเขิลอะไร เราสองคนไม่ได้พูดอะไร “ไปนะคะ” ประโยคสุดท้ายบนรถที่เกิดขึ้น เธอลงจากรถ จากผมไปแล้ว สติผมกลับมาแล้ว อาการตอนนั้นคือการรีบเปิดกระจกรถ แล้วกำลังจะ กำลังจะ ปล่อยคำพูดบางอย่างออกไปเพื่อให้เธอหันหลังกลับมา แต่มันถูกตัดบทจากประโยคที่มาจากบุคคลที่สาม “คุณ……..ไปไหนมาคะ” มันหยุดการกระทำของผม สิ่งที่ผมสังเกตคือเธอหันกลับมามองผม ทั้งๆที่มันคนละทิศกับเจ้าของเสียงที่ทักเธอ หน้าตาของเธอดูเขิลมากๆ ผมงงเล็กน้อยกับสิ่งที่เห็น นี่เธอเก็บอาการได้ขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ที่งงมากกว่าคือเสียงที่ทักเธอนั้นไม่ได้เรียกชื่อเธอ แต่เป็นคำสั้นๆพยางค์เดียวที่บอกอาชีพของเธอ………..

   หลังจากนั้น ผมก็ทักทายเธอไป แต่ไม่มีคำตอบอะไรกลับมา ผมเริ่มสงสัย มันอาจจะเป็นเพราะผมรู้ฐานะทางสังคมของเธอรึป่าว เธอเลยไม่อยากให้มันซับซ้อนและมีปัญหา เวลาผ่านไปนาน ผมก็ยังทักทายเธอไปบ้าง ผ่านจากวันเป็นสัปดาห์ แล้ววันนึงเธอก็ทักกลับมา “ถ้าเราเจอกันอีกมันจะเป็นยังงัย” ผมก็ตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไรนะ พี่ก็ไม่ได้สนใจว่าหนูทำงานอะไร สนใจแค่เวลาที่เราเจอกัน”  ใจก็เต้นนะเพราะรอการทักทายนี้มานานมาก “อืม” แค่นี้เหรอ รอมานาน มันพยางค์เดียวเนี่ยนะ ในขณะที่กำลังจะแบบ…… “วันที่หนูไม่ต้องทำงานตามตารางนี้นะ พี่เลือกละกัน” คราวนี้มาเป็นรูป รูปจากแพลนเนอร์ของเธอ ผมไม่ได้สนใจวันที่เธอว่าง แต่ผมสนใจลายมือเธอ มันดูเป็นระเบียบ ชีวิตเธอน่าจะอยู่ในกรอบมาโดยตลอดรึป่าว ทำไมดูเป็นระเบียบเหลือเกิน แม้ตัวอักษรที่ปรากฏในนั้น ผมจะไม่ค่อยเข้าใจเพราะมันเป็ัพท์ทางอาชีพที่ไกลตัวผมเหลือกเกิน ไม่รออะไร ผมเลือกวันและเวลา

   เมื่อผมได้เจอเธอ ทำไมภาพเธอตรงหน้าผมมันสวยกว่าที่เคยเจอกัน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่ที่รู้สึกคือเธอรู้สึกมีอารมณ์มากขึ้น แสดงอารมณ์มากขึ้น เธอไม่ได้บอกว่าเล่นเว็บมานานแค่ไหน ไม่ได้บอกว่าเคยเจอใครมาบ้าง ผมก็ไม่สนใจจะรู้อะไรแบบนั้น รู้แต่ว่า อยากให้เราสองคนรู้สึกดีกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ ภาพหวาน ภาพจูบ กอด และอะไรที่เกิดขึ้น มันทำให้รู้สึกดีมาก ผมไม่ได้ถามอะไรถึงงานที่เธอทำ จนเมื่อเวลาผ่านไป ในขณะที่เธอกำลังนั่งเอาเท้าแช่ลงไปในน้ำ หน้าตาเธอเหมือนมีความสุข มีรอยยิ้มจางๆค้างอยู่บนใบหน้า ส่วนผมก็แบบรู้สึกแปลกๆนิดๆ ที่มานั่งมุ้งมิ้งอะไรแบบนี้  แต่ในขณะที่ไม่ได้พูดอะไรกัน ผมก็สังเกตเรือนร่างของเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่หุ่นดีมากๆ ผอมบาง แต่ดูแข็งแรง และอะไรที่ควรจะเป็น ส่วนนูน โค้ง เว้า เธอมีแบบที่สามารถดึงผู้ชายอย่างผมได้เป็นอย่างดี “…..คิดนานนะกว่าจะมาเจอพี่” ผมละสายตาจากจุดที่กำลังมองอยู่ “ทำไมเหรอ” เธอหันกลับมา “…..ไม่อยากให้พี่รู้ว่าทำงานอะไร และไม่อยากตอบอะไรที่เกี่ยวกับที่ทำงาน แต่….” เธอหยุดบทสนทนา “แต่อะไรเหรอ” เธอหันมาจ้องตาผมแล้วพูดอีกว่า “พี่โอเคนะ ไม่ได้ทำอะไรที่ทำให้…..ต้องกังวลเลย” ผมลังเลเล็กน้อย “งั้นแลกกับที่ผมทำให้รู้สึกดี มาเจอกันอีกได้มั้ย” เธอไม่ตอบอะไร แต่หันหน้าหนีผมแล้วพูดเบาๆ “ไม่รู้สิ” โหผมนึกในใจ ไม่ได้ผลเหรอเนี่ย ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้เธอ เธอพูดตามหลังผมมาเบาๆ “แต่การได้อยู่ที่นี่ มันก็ดีจริงๆนะ” ผมได้แต่อมยิ้มแล้วขว้างอารมณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นออกไปจากหัวและเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของตัวเอง

   หลักจากนั้นผมคุยกับเธอบ้างเหมือนคนรู้จักคนนึง เราเจอกันอีกบ้าง แต่มันก็มากกว่าที่เราสองคนเคยคาดการณ์ไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน แม้วันนี้เราจะไม่ได้เจอกันแล้ว พูดคุยก็แทบจะไม่ได้คุยกันมากเหมือนแต่ก่อน แต่ภาพความรู้สึกตอนนั้นมันยังอยู่ในความทรงจำ และมันตรงกับที่ผมคิดไว้เสมอ “ความเหงา มันไม่เคยเลือกสถานะ และอาชีพ การได้เล่นอยู่ในเว็บแห่งนี้ มันก็อาจจะทำให้เราได้เจอกับคนที่เราอาจจะไม่คิดว่าจะได้เจอก็ได้” ไม่รู้สิ ก็หวังว่าวันนึงผมจะได้มีโอกาสทำความรู้จักกับคนที่น่ารักๆแบบนี้อีก 

   

Nanniie

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 3,036
  • People Like This 411
  • นั่งเล่นใต้ต้นถั่วงอก!!
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 11:11:27 AM »
น่าจะลงผิดห้องนะคะ ถ้าเป็นการบ้าน

ถ้าเป็นเรื่องแต่ง น่าจะผิดเว็บค่ะ  **25**
Beware of no man more than yourself.
... >w< ... ~~~~~

marron cream

  • Jr. Member
  • **
  • กระทู้: 72
  • People Like This 61
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 11:14:31 AM »
เรื่องแต่งไม่ไป พันทิปล่ะฮะ
จะได้มีคนมาเม้นว่า
"ช่วงนี้เด็กปิดเทอม"
ตัวร้าย-สายDark

truedate

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 190
  • People Like This 17
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 03:12:45 PM »
น่าจะลงผิดห้องนะคะ ถ้าเป็นการบ้าน

ถ้าเป็นเรื่องแต่ง น่าจะผิดเว็บค่ะ  **25**

อิอิ สบายดีน้า ก็แต่งแหละเลยลงห้องนี้ สบายดีนะเราน่ะ

truedate

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 190
  • People Like This 17
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #4 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 03:24:06 PM »
เรื่องแต่งไม่ไป พันทิปล่ะฮะ
จะได้มีคนมาเม้นว่า
"ช่วงนี้เด็กปิดเทอม"

 พอดีต้นเรื่องที่เป็นแรงบันดาลใจมาจากเว็บนี้เลยลงที่นี่คร้าบ แต่ทุกอย่างก็มีเหตุและผลของมันล่ะครับ อ่านแล้วไม่ชอบก็ปล่อยผ่านไปครับ 

เจ้าเหมียว

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 149
  • People Like This 33
  • ร้องเรียกเหมี๊ยวๆเดียวก็มา
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #5 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 03:40:16 PM »
อ่านเพลินดีค่ะ เขียนได้ดีเลย ถ้าเป็นเรื่องแต่งจริง นี่พี่ไปเป็นนักเขียนได้เลยนะเนี้ย อ่านแล้วเคลิ้มตามดีค่ะ
จงทำดีจงทำดีจงทำดี

Nanniie

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 3,036
  • People Like This 411
  • นั่งเล่นใต้ต้นถั่วงอก!!
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #6 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 07:50:26 PM »
น่าจะลงผิดห้องนะคะ ถ้าเป็นการบ้าน

ถ้าเป็นเรื่องแต่ง น่าจะผิดเว็บค่ะ  **25**

อิอิ สบายดีน้า ก็แต่งแหละเลยลงห้องนี้ สบายดีนะเราน่ะ

ไม่ค่อยสบายค่ะ งานเยอะ แต่ก็สนุกดี  **36**
Beware of no man more than yourself.
... >w< ... ~~~~~

truedate

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 190
  • People Like This 17
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #7 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 10:28:00 PM »
อ่านเพลินดีค่ะ เขียนได้ดีเลย ถ้าเป็นเรื่องแต่งจริง นี่พี่ไปเป็นนักเขียนได้เลยนะเนี้ย อ่านแล้วเคลิ้มตามดีค่ะ

ขอบคุณมากนะครับ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลย ลองอ่านที่เคยเขียนมาได้นะครับ เพลินๆ

http://www.welovegig.com/forum/index.php?topic=315705.0

http://www.welovegig.com/forum/index.php?topic=317398.0

http://www.welovegig.com/forum/index.php?topic=323289.0

http://www.welovegig.com/forum/index.php?topic=325521.0

truedate

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 190
  • People Like This 17
Re: การบ้านของนางฟ้า EP02.นางฟ้าชุดขาว
« ตอบกลับ #8 เมื่อ: เมษายน 16, 2019, 10:29:33 PM »
น่าจะลงผิดห้องนะคะ ถ้าเป็นการบ้าน

ถ้าเป็นเรื่องแต่ง น่าจะผิดเว็บค่ะ  **25**

อิอิ สบายดีน้า ก็แต่งแหละเลยลงห้องนี้ สบายดีนะเราน่ะ

ไม่ค่อยสบายค่ะ งานเยอะ แต่ก็สนุกดี  **36**

สู้ๆน้า สนุกแต่เหนื่อยก็โอเคนะ สู้ๆครับ