ผู้เขียน หัวข้อ: จากผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง  (อ่าน 1392 ครั้ง)

HiGirL

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 129
  • People Like This 12
จากผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง
« เมื่อ: พฤษภาคม 24, 2019, 09:15:50 AM »
ต้องบอกก่อนเลยว่าตอนนี้เรากลายเป็นผู้ป่วยด้านสุขภาพจิตต่ำกว่ามาตรฐาน ด้วยความเครียด วิตก กังวล จากหลายเดือนที่ผ่านมา หาเงินใช้หนี้เดือนละหมื่นกว่าบาท
ไม่ได้ทำงานประจำ รายรับไม่แน่นอน เราท้อ ร้องไห้ทุกวัน นอนแบบหลับๆตื่นๆ ทานข้าวได้น้อยมาก

-------------------------------------------------------------------------

ก่อนหน้านั้น ตั้งแต่ตัดสินใจสมัครเข้ามาในเว็บนี้
ก็เริ่มมีความมีหวังอีกครั้งที่จะหาเงินใช้หนี้
แต่เอาจริงๆแล้วไม่มีอะไรได้มาง่ายๆเลย

ตั้งแต่ตัดสินใจลงโพสไปเพื่อขอความช่วยเหลือจากพี่ๆ
คนทักมาเยอะ แต่ไม่มีคนไหนช่วยเลยสักคน เราจึงโพสเรื่อยๆ เผื่อหวังว่าต้องมีพี่ใจดีช่วยสักคน

มีอยู่วันนึงมีพี่คนที่ทักมา บอกเห็นเราโพสบ่อยได้คนช่วยรึยัง พี่จะช่วยจ้างเที่ยว แล้วก็ได้นัดเจอกันที่ห้างนึง พี่ดูใจดีมาก พาทานข้าวเสร็จก็แยกย้าย ซึ่งนั่นแรกที่เรารับงานแบบนี้ เราทำตัวไม่ถูกแต่พี่ก็ชวนคุยนั่นนี่ ก็รู้สึกมีความหวังมาอีกครั้ง ขอบคุณพี่คนแรกมากนะคะที่สงสารและช่วยเรา

หลังจากเจอพี่คนแรกหลังจากนั้นก็ไม่มีพี่นัดอีกเลย เราก็เครียดใกล้สิ้นเดือนรายจ่ายหมื่นกว่าบาทรออยู่ เครียดมาก จิตตก ตัดสินใจ้เงินมาเพื่อจ่ายหนี้ก่อน โดยที่เราต้องจ่ายดอกให้เขา ทำให้เรามีหนี้เพิ่มขึ้น แต่รายรับก็ยังไม่แน่นอน พี่ๆคงมีคำถามว่าทำไมไม่หางานประจำทำ เราหาค่ะสมัครค่ะ แต่ตอนนั้นยังไม่มีไหนรับหรือเรียกสัมภาษค่ะ

หลังจากนั้นก็กลับมาโพสรับงานเรื่อยๆ มีแต่คนทักมาคุย มาถามแล้วก็เงียบไป อาจจะเพราะเราอยู่ไกลด้วย ไม่ตรงสเปคพี่ด้วย หรืออาจจะอายุเยอะมากกว่าที่พี่ๆตั้งไว้

แล้วก็มีอยู่วันนึงมีพี่คนนึงทักมาว่าอยู่ใกล้ๆเรา ก็ชวนออกเจอกันที่นึง พี่มาซื้อของและก็ชวนเราทานข้าว พูดคุยกันเสร็จแล้วก็แยกย้าย ขอบคุณพี่คนที่สองมากนะคะ ที่เคยช่วยเรา

จากนั้นเราก็ลงโพสเรื่อยๆ แต่ก็เงียบจนเราท้อ ท้อมากๆ
สิ้นเดือนตัดสินใจยืมเงินพี่ที่เคยรู้จักกันมาก้อนนึงเพื่อจ่ายหนี้พี่เขาไม่คิดดอกและทยอยจ่ายคืนได้ ต้องขอบคุณพี่เขาที่ช่วยชีวิตเราไว้

หลังจากลงโพสเรื่อยๆจนแทบไม่มีใครทักมาก็ตัดสินใจแอดไลน์พี่คนนึงไป พร้อมกับนัดตอนเย็นอีกวัน รู้สึกมีความหวังในใจขึ้นมาเล็กน้อย กับกังวลว่าจะเบี้ยวนัดไหม
พอถึงเวลานัดดีใจได้ยินเสียงไลน์เด้งมาพี่มาถึงแล้วนะ
พอนัดเสร็จก็แยกย้ายกัน ขอบคุณพี่คนที่สามที่ช่วยเรานะคะ

เราก็โพสลงเรื่อยๆ มีพี่ทักมาบ้าง เงียบบ้าง ถัดมาอีกสองอาทิตย์ก็มีพี่คนนึงทักมาเราก็แอดไลน์ไป พร้อมกับนัดอีกวัน เรารู้สึกมีความหวังขึ้นมามากกว่าเดิม เพราะเจอพี่ๆที่พร้อมช่วยเราจริงๆ ขอบคุณพี่คนที่สี่ที่ช่วยเรานะคะ

หลังจากนั้นก็เงียบๆๆๆๆ ไม่มีนัด มีแต่คุยแล้วก็เงียบจนถึงตอนนี้เกือบเดือนนึงได้ เรากลับมาเครียดมากกว่าเดิมเพราะหนี้ที่เพิ่มขึ้น และตอนนี้ช่วงฝนตกรายได้เดือนนี้ตกเหว เราเครียด จิตตก นอนไม่หลับ ปวดหัว จนตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ เพื่อพูดคุย ปลดปล่อยความเครียดที่มีที่เก็บไว้

ตอนนี้เราได้งานประจำทำแล้วค่ะ เริ่มงานเดือน มิ.ย.
แต่ถึงอย่างไรสิ้นเดือนนี้ก็ต้องดิ้นรนหาจ่ายหนี้ต่อไป

Konba501

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 306
  • People Like This 78
Re: จากผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: พฤษภาคม 24, 2019, 09:50:25 AM »
ปัญหาคือน้องมาหวังจากในนี้ ซึงโอกาสหาพี่ดีๆยากพอๆกับเลขท้ายสองตัว

น้องต้องลองวิเคราะห์ดูว่าพี่ๆในนี้เข้ามาหาอะไร สู้ๆครับเอาใจช่วยเดี๋ยวได้งานแล้วก็จะดีขึ้น

the stranger

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 201
  • People Like This 304
Re: จากผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: พฤษภาคม 24, 2019, 10:18:58 AM »
  หวังในนี้ มันจะเสียเวลา กับสุขภาพจิต เพิ่มมากกว่า   ในนี้ เหมาะกับคนหารายได้เสริมมากกว่า  เพราะคนจ่ายเขาก็ต้องการแบบที่สนใจก่อน  จ้างเที่ยวสองพัน ค่ากินค่าเที่ยวรวมๆ สามสี่พัน  คงไม่มีใครจ้างบ่อยๆ ยกเว้นน้องน่ารัก เคมีตรงกัน   น้องก็คงไม่มาหาบ่อยๆถ้าเจอพี่แบบประจำ

A WayBackIntoLove

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 832
  • People Like This 313
  • เมตตาธรรม เป็นเครื่องค้ำจุนโลก
Re: จากผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: พฤษภาคม 24, 2019, 11:54:45 AM »
การแก้ปัญหา คงต้องเริ่มที่ต้นทางของปัญหา
หากรู้ว่าปัญหาเกิดจากอะไร? แล้วแก้ไขให้ถูกต้อง
จึงจะสามารถแก้ไขได้ในระยะยาว


จขกท มีรายจ่ายเดือนละ หมื่นกว่าบาท
คงต้องหาวิธีลด รายจ่าย ก่อนในเบื้องต้น 


การเข้ามาหางานพิเศษทำในเวปนี้ ก็เป็นแค่รายได้เสริม
คงไม่สามารถช่วยขจัดปัญหาที่มีให้หมดไปได้


อย่างไร ก็ขอเอาใจช่วยให้ผ่านไปได้นะครับ


 **24**



ความจริงใจ มีไว้สำหรับคนที่เหมาะสมเท่านั้น
กับคนปลิ้นปล้อน ให้ความจริงใจไปก็ไร้ค่า