ว่ากันว่าใดๆในโลกที่ถูกจัดให้เป็น'สิ่งสุดท้าย'มักจะสร้างความทรงจำให้เราระลึกไว้ได้นานสุด แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งสุดท้ายที่ถูกจัดเป็นท้ายสุดอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรหลายอย่างเช่นค่ำคืนนี้
20.30น.
ข่าววิทยุแจ้งเหตุน้ำท่วมหลายจุดในพื้นที่กทม. รถเคลื่อนขยับไปอย่างช้าๆ มองฟ้าแล้วนั่งฟังอย่างใจลอย คืนนี้เป็นอีกคืนที่เรียกได้ว่าบรรยากาศไม่เป็นใจเอาเสียเลย
จุดนัดพบของเราอยู่ในร้านข้างหน้าแม้จะเห็นอยู่ไม่ไกลแต่ก็ไปไม่ถึงเสียที
ในระหว่างนั้น ความทรงจำครั้งเก่าก็ได้แวะมาทักทาย มีตติ้งแรกของเรา เพื่อนเก่า และรอยยิ้ม เพียงแค่นึกถึงก็ทำให้อบอุ่นได้ในคืนที่เปียกปอน...
21.05
'จองไว้โต๊ะ123ค่ะ'
"เชิญทางนี้ค่ะ"
ภาพแรกที่เห็น เป็นภาพที่ไม่ได้คิดเอาไว้
นี่ไม่เหมือนมีตติ้งแรกที่ทำให้เราได้รู้จักกัน
ในครั้งแรกนั้น เรามีระยะห่างระหว่างกัน ส่วนในครั้งนี้นั้น เราใกล้กันมากขึ้น...
ฉันพุ่งตรงไปที่เขา คนๆแรกที่ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น
เขายังเหมือนเดิมเลย ยังอบอุ่นยิ้มสวยร่าเริงเหมือนในวันวาน
'ของฝากจากป่าป๊านะ xoxo'
ฉันอาจคิดมากไปว่าเราจะห่างกันออกไป เมื่อเราเว้นระยะห่างมาเนิ่นนาน
ไม่เลย ที่นี่ยังมีเสียงหัวเราะเก่าๆอยู่ แม้จะเบาลง แต่ก็ยังคงมีอยู่
หลังจากทักทายทุกคน ปาร์ตี้ก็เริ่มขึ้น
ในค่ำคืนนี้เป็นปาร์ตี้ขนาดย่อมๆ
เราใกล้ชิดกันมาก พูดคุยกับแบบกระซิบข้างหู
เราไม่ได้รู้จักใครใหม่เพิ่มเลย เราเจอแค่พี่น้องที่คุ้นเคยกันมานาน ฉากเก่ามีตติ้งแรกผุดขึ้นมา ตอนนั้นสมาชิกเยอะมากและเราไม่ได้รู้จักกันเลยทุกคนต่างมาเพื่อจะเริ่มทำความรู้จักกัน แต่ครั้งนี้เรามาเพื่อแทนคำสัญญาว่ามิตรภาพเราจะยังคงอยู่ แม้ว่าห้องนั่งเล่นที่ทำให้เรารู้จักกันจะปิดตัวลง
ในค่ำคืนนี้ สาวๆเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น กล้าพูดคุยและสัมผัสกันมากกว่าวันที่เราแนะนำตัว ส่วนพี่ๆยังคงเงียบอยู่แม้บางช่วงจะแอบยิ้มมุมปากอยู่บ้าง และช่วงยิ้มก็บ่อยกว่าครั้งก่อนด้วยสิ
เราพูดคุยกันแม้ว่าเหมือนจะไม่มีเรื่องให้คุยกัน เพราะตอนจบแล้วก็ไม่มีประเด็นอะไรให้จับใจความได้มากไปกว่าการที่เราได้ระลึกถึงอดีตที่เคยมีความสุข
เวลาผ่านไป บทบาทหน้าที่รูปแบบชีวิตเราเปลี่ยนแปลง หลายคนห่างหายไปจากโซฟาตัวเดิมที่เราเคยนั่งคุยนั่งเล่นด้วยกัน แต่ไม่มีวันไหนซักวันที่จะจดจำสิ่งเหล่านั้นไม่ได้
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันอยากขอบคุณกับอะไรก็ตามที่ทำให้ฉันได้หลงเข้ามานั่งเล่นที่นี่
ถึงจะมีปะปนทั้งเรื่องดีและไม่ดี แต่ที่แห่งนี้ก็ยังคงมีความอบอุ่นไม่เปลี่ยนแปลง
ปล.1 ที่บอกว่าฝากแทะพี่คนนั้นด้วย ไอส์ทำไม่สำเร็จนะ ขอโทษด้วย
ปล.2 ไอส์ขอโทษที่แอบลืมพี่ไปเฉยๆ สัญญาว่าครั้งหน้าจะไม่ลืมอีก (ไม่น่าจะลืมแน่ๆมีเอกลักษณ์การกินชัดมาก)
ปล.3 ถ้าไอส์ลืมอนุญาตให้ตบได้ (อย่าแรงนะ 5555+) แต่ไม่อนุญาตให้โกรธนะ
ปล.4 พี่ตาหวานขาครั้งหน้าทักทายน้องเบาๆหน่อย ขึ้นฝ่ามือกลางหลังเลยจ้า 5555+
ปล.5 ป่าป๊าพลาดแล้ว
ปล.6 พี่ป๊อดมาจ้าาา
ปล.7
ปล.8
...
..
.
ไว้เล่าตอนต่อไปเนอะ เพราะน่าจะมีภาคต่อ 55555+
