ได้เจอผุ้ชายคนนึงในเวปเขาเป็นผู้ชายคนเเรกที่น่าสนใจ ลักษณะการคุยผ่านตัวอักษรในไลน์รู้สึกมีเสน่ห์มาก ความมีมารยาทของเขา เเละการถามความเป็นอยู่ของเราด้วยความสนใจ เรารู้สึกถึงความจริงใจที่เขามี เราคุยกันจนตกลงนัดเจอกัน ตอนเเรกเราดูรูปในไลน์ของเขาดูธรรมดามากๆไม่ได้พิเศษอะไรเลย เเต่เรารู้สึกดีกับการคุยเลยนัดเจอ
บ่ายโมงตรงที่เรานัดกัน เราไปสายน่าจะ2-3นาที เราหากันเเปบเดียวก็เจอ ความรู้สึกเเรกที่เห็นตัวจริงเขาคือน่ารักกว่าในรูปมากๆๆเขาดูเป็นคุณหนูมากในสายตาเรา นี้คือสเปคผู้ชายที่เราชอบ ตลอดระยะทางที่เรานั่งรถด้วยกันเราเเอบมองเขาบ่อยๆๆเขาคุยสนุกดูให้เกียรติเรามากๆ ตลอดเวลาที่ได้อยู่กับเขาเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆเราอยากหยุดเวลาเอาไว้ อยากกอดเขาไว้นานๆ เเต่คงทำไม่ได้เพราะเขานั้นมีเเฟนอยู่เเล้ว
หลังจากที่เราเจอกันวันนั้น เราคุยกันตลอด เเต่ตอบน้อยลงกว่าเดิม เเละสุดท้ายคือเขาก็หายไปจากเรา เขาจะรู้ไหมว่าการเจอกันเเค่ไม่กี่ชั่วโมงมันกลายเป็นความทรงจำให้เรามากเเค่ไหน ความรู้สึกตอนนี้คืออึดอัดเเละรู้สึกเเย่มากๆๆ เมื่อคิดได้ว่า เขาจะไม่กลับมาอีกเเล้ว เเละนี้คงเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงเคยมีคนเขียนไว้ในเวปว่า เล่นเวปนี้ห้ามมีหัวใจ
ถ้าคุณได้มาอ่านเจออยากบอกว่า คุณเป็นผู้ชายคนเเรกที่ทำให้เราเพ้อได้มากขนาดนี้ อยากกอดคุณอีกครั้ง คุณหนูของฉัน
