ผู้เขียน หัวข้อ: สอนไว้ก่อนตาย ...  (อ่าน 1526 ครั้ง)

neminem

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 39
  • People Like This 6
สอนไว้ก่อนตาย ...
« เมื่อ: มิถุนายน 03, 2020, 03:48:42 PM »
สอนไว้ก่อนตาย ...

กัลยณามิตรท่านหนึ่งส่งมาให้ คิดว่า ดี และ ชวนให้คิด (แปลให้ท้ายบทความด้านล่าง)

Before he died, a father said to his son;

"Here is a watch that your grandfather gave me. It is almost 200 years old.

Before I give it to you, go to the jewelry store downtown. Tell them that I want to sell it, and see how much they offer you."

The son went to the jewelry story, came back to his father, and said; "They offered $150.00 because it's so old."

The father said; "Go to the pawn shop."

The son went to the pawn shop, came back to his father, and said; "The pawn shop offered $10.00 because it looks so worn."

The father asked his son to go to the museum and show them the watch.

He went to the museum, came back, and said to his father; "The curator offered $500,000.00 for this very rare piece to be included in their precious antique collections."

The father said; "I wanted to let you know that the right place values you in the right way. Don't find yourself in the wrong place and get angry if you are not valued. Those that know your value are those who appreciate you, don't stay in a place where nobody sees your value."

ก่อนจะตาย พ่อบอกลูกชาย

"นี่เป็นนาฬิกาข้อมือ ที่ปู่ของแกให้พ่อเอาไว้ มันอายุเกือบ 200 ปี"

ก่อนพ่อจะให้ ... แกไปที่ร้านเครื่องประดับในเมือง บอก(เจ้าของร้าน)ว่าพ่อจะขาย ดูว่าจะได้ราคาเท่าไร

ลูกชายไปที่ร้านเครื่องประดับ แล้วกลับมาบอกพ่อว่า (เจ้าของร้าน) ให้ราคา 150 เหรียญ เพราะว่ามันเก่ามาก

พ่อบอกว่า งั้นไปที่โรงรับจำนำ

ลูกชายไปที่โรงรับจำนำ แล้วกลับมาบอกพ่อว่า (เจ้าของโรงรับจำนำ) ให้ราคา 10 เหรียญ เพราะว่ามันดูโทรมมาก

พ่อบอกลูกชายให้ไปพิพิธภันฑ์ แล้วเอานาฬิกาฯให้ภัณฑารักษ์(ผู้ดูแลพิพิธภันฑ์)ดู

ลูกชายไปที่พิพิธภันฑ์ แล้วกลับมาบอกพ่อว่า ภัณฑารักษ์ให้ราคา 500,000 เหรียญ เพราะว่ามันหายาก และ สามารถเอาไปเข้าชุดของสะสมมีค่าที่หายาก

พ่อบอกว่า "พ่อต้องการให้ลูกรู้ว่า ที่ที่ใช่สำหรับลูกจะเห็นคุณค่าของลูก อย่าเอาตัวลูกไปอยู่ผิดที่ และ โกรธที่ลูกไม่มีใครเห็นคุณค่า คนที่รู้คุณค่าของลูกคือคนที่จะชื่นชมลูก อย่าไปอยู่ในที่ที่ไม่มีใครเห็นคุณค่าของลูก

----------------

ความเห็นผมเอง ...

เจ้าของร้านเครื่องประดับ กับ เจ้าของโรงรับจำนำ ไม่ได้ผิดที่ให้ค่านาฬิกาฯน้อยไป ในขณะที่ ภัณฑารักษ์ ก็ไม่ใช่ฝ่ายที่ถูก ที่ให้ราคานาฬิกาฯมากมาย

เรื่องของเรื่องคือ เราเอาของๆเรา (หรือตัวเราเอง) ไปให้ "บริบท" อะไรตีราคา

การทำงานกับบ.(ลูกจ้าง) คู่ค้าทางธุรกิจ และ ความรัก ความสัมพันธ์ ก็เช่นกัน ...

คุณค่าของเรามีอยู่แล้วโดยตัวของเราเอง ... บ.ต่างๆ คู่ค้า หรือ คนอื่นๆ ตีความเราต่างกัน แต่ไม่ได้หมายความว่า เราจะมีค่าไปตามที่ คนอื่นตีค่าเรา ... จริงไหมครับ

สมมุติว่าผมเป็นช่างไฟฟ้าที่เก่งกาจปราดเปรื่อง แต่ไปทำงานเป็นลูกจ้างเถ้าแก่ร้านสะดวกซื้อ เถ้าแก่ก็ตีค่าผมแค่คนเปลี่ยนหลอดไฟ และ ซ่อมกาน้ำชงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

ในทางกลับกัน ... เราก็ไม่ควรไปตีค่าของใครเช่นกัน แต่ถ้าจำเป็นต้องประเมินค่าเพื่ออะไรสักอย่าง เช่น รับคนเข้าทำงาน เลื่อนขั้น เลือกคู่ค้าทางธุรกิจ จงสื่อสารให้ชัดเจนว่า เราไม่ได้กำลังตีค่าของเขาในฐานะคน ถ้าผมเป็นเถ้าแก่โรงรับจำนำ ผมก็จะบอกว่า "สำหรับโรงรับจำนำ" สิ่งนี้ "มีมูลค่าเป็นตัวเงินเท่านี้" และ จะแนะนำให้ไปที่ร้านรับซื้อของเก่า ชมรัมนักสะสมฯ ที่ซึ่ง ของอย่างเดียวกันมีคนเห็นค่ามากกว่า

กลับมาถามตัวเองครับ ...
... ตอนนี้เราใช้ชีวิตภายใต้การประเมินค่าของคนที่เห็นค่าของเราหรือไม่ ... ???

ขอให้ทุกคนได้อยู่กับคนที่เห็นค่าของคุณนะครับ ...

Neko jump

  • VERIFY USER
  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 43
  • People Like This 3
Re: สอนไว้ก่อนตาย ...
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: มิถุนายน 03, 2020, 10:03:08 PM »
ขอบคุณนะคะ
ถ้าวันนึงเราใจร้าย ขอให้รู้ไว้ว่าเราเคยใจดีที่สุดมาแล้ว.

อยู่กับใครแล้วพูดมาก นั่นแหละคือความสบายใจ ^^