การนึกถึงใครสักคนที่เคยกางร่มเดินด้วยกันท่ามกลางสายฝนนั้น
มันดูอบอุ่นไม่น้อยแม้จะเปียกและหนาวเย็นจากละอองฝน
ก็ไม่ทำให้ความหนาวเย็นแทรกเข้าไปในความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความชุ่มฉ่ำ
แต่เมื่อมีอีกมือนึงแทรกเจ้ามา ร่มคันดียวก็ไม่พอสำหรับคนสามคนแล้ว
ทำให้เป็นส่วนเกินต้องเดินตากฝนไปโดยลำพัง
ไม่ว่าฝนจะทำให้หนาวเย็นภายนอกมันยังตกลงล้ำซ้ำเติมเข้าไปถึงภายในหัวใจ
ไม่ว่าอย่างไรวันนึงก็จะมีใครสักคนนึงมากางร่มแทนให้และไล่ความหนาวเย็นให้จากไป
ถึงตอนนั้นเราคงไม่สนใจอีกแล้วว่าฝนที่ตกทางนี้จะไปเปียกถึงคนอีกฝั่งไหม
และอาจทำให้พบความจริงโดยไม่นึกเสียดายว่าเส้นทางที่จะเดินไปใหม่นั้นงดงามและราบเรียบกว่า
เกมยิงปลา
