“เอาข้าวมันไก่ค่ะ”
“ขอโทษครับ ผมมีแต่ก๋วยเตี๋ยวไก่”
“อ้าว เห็นแขวนไก่เหมือนกัน”
“ใช่ครับ แต่ไม่มีข้าวมันไก่ครับ”
“งั้นถ้ายอมจ่ายเงินเยอะๆล่ะจะมีไหม?”
“ไม่รู้จริงๆครับ แต่ก็คงทำในวันนี้ไม่ได้”
“งั้นถ้ามาเรื่อยๆทุกๆวันล่ะ จะยอมมีข้าวมันไก่ไหม?”
“ก็ยังไม่รู้จริงๆครับ แต่วันนี้มีแต่ก๋วยเตี๋ยวไก่นะครับ”
“.........”
“ลองไปร้านอื่นไหมครับ ไม่น่าหายากนะข้าวมันไก่”
“โอเค เอามาเหอะ ก๋วยเตี๋ยวไก่น่ะ”
“สักครู่ครับ”
เมื่อเวลาผ่านไป ผ่านไป
วัน เดือน ปี ผ่านไปเรื่อยๆ
“นี่ ทำไมถึงไม่มีข้าวมันไก่เสียที”
“ขอโทษนะครับ แต่ผมขายก๋วยเตี๋ยวไก่”
“ก็รู้ไง แต่นี่ก็มากินทุกวันแล้วนะ”
“ครับ เข้าใจครับ แต่ผมไม่มีข้าวมันไก่ให้”
“ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้อ่ะ”
“ผมขอโทษด้วยนะครับ แต่...”
“ฉันจะไม่มากินร้านนี้อีกแล้ว”
“ …..”
“จะไปบอกคนอื่นด้วยว่าร้านนี้มันเลวร้าย”
“……”
…………
คิดว่ายังไง?
คิดว่ามันแปลกไหม?
ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้แล้วคิดว่าแปลก
เราลองตัดคำว่า ข้าวมันไก่ออก
เปลี่ยนเป็นคำว่า ความรัก
ตัดคำว่าก๋วยเตี๋ยวไก่ออก
เปลี่ยนเป็นคำว่า ความรู้สึกดีๆ
ตัดคำว่าจ่ายเงินออก
เปลี่ยนเป็นคำว่า ทุ่มเวลาและความรู้สึก
………
“เอาความรักค่ะ”
“ขอโทษครับ ผมมีแต่ความรู้สึกดีๆให้”
“อ้าว มันไม่เหมือนกันเหรอ?”
“ใกล้เคียงครับ มันทำให้สุขใจยิ้มได้เหมือนกัน”
“งั้นถ้ายอมทุ่มเวลาและความรู้สึกให้เยอะๆล่ะจะมีไหม?”
“ไม่รู้จริงๆครับ แต่ก็คงทำในวันนี้ไม่ได้”
“งั้นถ้ามาเรื่อยๆทุกๆวันล่ะ จะยอมมีความรักให้?”
“ก็ยังไม่รู้จริงๆครับ แต่วันนี้มีแต่ความรู้สึกดีๆนะครับ”
“........”
“ลองไปหาคนอื่นไหม ผมว่าอย่างคุณไม่น่าจะหาคนมารักยากหรอกครับ”
“โอเค เอามาเหอะ ความรู้สึกดีๆน่ะ”
“สักครู่ครับ”
เมื่อเวลาผ่านไป ผ่านไป
วัน เดือน ปี ผ่านไปเรื่อยๆ
“นี่ ทำไมถึงไม่มีความรักให้เสียที”
“ขอโทษนะครับ แต่ผมมีแต่ความรู้สึกดีๆให้”
น
“ก็รู้ไง แต่นี่ก็ใช้เวลากับความรู้สึกด้วยนานแล้วนะ”
“ครับ เข้าใจครับ แต่ผมไม่มีความรักให้จริงๆ”
“ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้อ่ะ”
“ผมขอโทษด้วยนะครับ แต่...”
“ฉันจะไม่อยากรู้จักเธออีกแล้ว”
“ …..”
“จะไปบอกคนอื่นด้วยว่าเธอมันไม่มีหัวใจ”
“……”
……….
คิดว่า ... ยังไงคะ?
คิดว่ามันแปลกไหม?
เคยเจออะไรแบบนี้บ้างไหม?
ทั้งฟากคนซื้อ และฟากคนขาย
บางครั้ง เรื่องราวในชีวิตของเรา มันสับสนเกินไป จนเราอธิบายไม่ถูก เจ้มักจะแทนค่ามันลงไปเป็นเรื่องง่ายๆใกล้ตัวเช่น ข้าวมันไก่ ก๋วยเตี๋ยวไก่ หรือขนมปัง ไอศครีม ฯลฯ
พอแทนค่าแล้ว ถอยออกมาดูไกลๆห่างๆ
หรือเขียนลงสมุด แล้วลองอ่านดูอีกที
มันก็ทำให้เราได้คิดเหมือนกันนะ
บางครั้งการหยิบจับอะไรใกล้ตัว มาแทนค่าลงไปในปัญหาที่เราสับสน + ระยะทางที่เราถอยออกมามองห่างๆ มันก็ทำให้เราเข้าใจปัญหานั้นได้มากขึ้นนะ
ความเข้าใจ แก้ปัญหาในอดีตไม่ได้
ความเข้าใจ ทำให้เราหายเจ็บก็ไม่ได้
แต่ความเข้าใจ ทำให้เราไม่พลาดอีกครั้ง
แต่ถ้าเราไม่คิดที่จะเข้าใจ
เราก็จะเป็นคนที่เที่ยวถามหาข้าวมันไก่
ในร้านที่ขายก๋วยเตี๋ยวไก่แบบนี้ อยู่ร่ำไป
ที่มา เพจหมอตุ๊ด
