ผู้เขียน หัวข้อ: ขอบคุณ "ความไม่รู้จักพอ" ที่ทำให้เรามีวันนี้  (อ่าน 1750 ครั้ง)

neminem

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 39
  • People Like This 6
"ความไม่รู้จักพอ" ของคนเราเนี้ย มักจะตกเป็นผู้ต้องหาเสมอ เวลาเกิดอะไรร้ายๆผิดพลาดๆขึ้นมากับ ชีวิต ความรัก และ ความสัมพันธ์

โดยมากพนักงานสอบสวน ซึ่งเป็นขั้นต้นของกระบวนการยุติธรรมสมัยใหม่ ก็มักจะเขียนสำนวน (จริงๆผมว่าก๊อปปี้สำนวนมากกว่า) แบบเดิมๆ แล้วก็ส่งให้อัยการ

อัยการก็มักจะรับคำฟ้อง ส่งขึ้นสู่ศาล วันนี้จะขอทำตัวเป็นทนายจำเลยเสียหน่อย :)

ข้าแต่ศาลที่เคารพ ...

ความไม่รู้จักพอเนี้ย เป็นคุณสมบัติที่จำเป็นของมนุษย์เราเลยนะครับ ท่านลองคิดดูซิครับ ถ้ามนุษย์เรารู้จักพอ จะเกิดอะไรขึ้น เราคงไม่มีอะไรหลายๆอย่างที่เรามีทุกวันนี้ รวมถึงไม่มีกระพ้ม และ ไม่มีศาลที่เคารพบนบัลลังก์

ความไม่รู้จักพอ ติดใจ อยากเอาอีก เอาแล้วก็อยากเอาอีก นี่แหละ ที่ทำให้เราสืบพงศ์พันธุ์เป็นท่านเป็นผมทุกวันนี้

คิดง่ายๆนะท่าน

ถ้าเอาแล้ว พอใจ พอล่ะ จบ ไม่อยากเอาอีก บรรพบุรุษ บรรพสตรี เราคงโดนเสือ โดนหมาป่า งาบไปแด๊กหมดเผ่าไปนานแหล่ว ก็แหม๋ พวกเราเล่นตกลูกกันแต่ละทีก็ปาไป 9 เดือน และ กว่าจะโตพอวิ่งหนีหมาป่าได้ก็ปาเข้าไปอีกสิบกว่าปี ขืน พวกเราเอาๆหยุดๆ ก็คงไม่เหลือรอด

พงศ์พันธุ์เราเนี้ย แปลกกว่าพงศ์เผ่าอื่นอย่างหนึ่งที่สำคัญมากเลยรู้ป่ะท่าน พงศ์เผ่าอื่นเอากันเพราะแรงขับเพื่อดำรงค์เผ่าพันธุ์ เสร็จแล้วก็จบ รอฤดูถัดไป

แต่พงศ์เผ่าเรานี่โดยมากเอากันเพื่อบันเทิง ส่วนการดำรงเผ่าพันธุ์กลับกลายเป็นผลพลอยได้ แถมเรายังไม่มีฤดูผสมพันธุ์แบบเจาะจงเหมือนสปีชี่ย์อื่นๆ พวกเราผสมพันธุ์กันได้ทุกฤดู แม้โดยสถิติจะมีบางฤดูที่พวกเราโปรดเป็นพิเศษในการผสมพันธุ์แต่ก็ไม่มีนัยะสำคัญอะไร 555 :)

ธรรมชาติออกแบบให้การเอากันเพื่อสืบเผ่าพันธุ์เนี้ย ใช้พลังงานเยอะมาก มันเหนื่อยอ่ะ ถ้าเหนื่อยแล้วไม่ได้อะไร หรือ แค่ได้ไอ้ตัวเล็กมาเฉยๆ (แล้วยังต้องเหนื่อยเลี้ยงอีกหลายปี) บรรพบุรุษ บรรพสตรี ก็คงไม่มีแรงจูงใจให้เอากันหรอก เพราะเอากันแล้ว ก็นอนหอบแฮกๆ แขนขากระปรกกระเปี้ย ต้องออกไปล่าสัตว์เก็บของป่ามากินเติมพลังงาน

ธรรมชาติเลยล่อ บรรพบุรุษ บรรพสตรี ด้วยความ "เศียว" ... อิอิ

แต่ในขณะเดียวกัน ธรรมชาติก็ประทานความเศียวมาให้แบบมีกำหนดเวลาประเดี๋ยวเดียว

สยิวกิ้วปานนั้น แทนที่่จะจูงใจให้เอากันพองามให้ได้ออกลูกออกหลาน พวกเราเองกลับติดออกติดใจ ร้องแต่จะเอาอีกๆ แบบคอนเสริร์ตจะจบแล้วไม่ยอมให้จบ

ลองคิดเล่นๆว่าถ้าเอากันแล้วเศียวไปนานๆแบบไม่มีที่สิ้นสุด พอบรรพบุรุษบรรพสตรีเราเอากันเสร็จ แต่ล่ะนางก็คงเคลิ้มนอนเป็นดินเนอร์ให้หมาป่า คือ นอกจากจะไม่ได้สืบเผ่าพันธุ์แล้วยังเร่งการสูญพันธุ์อีกต่างหาก

ไม่น่าเชื่อนะท่านที่เคารพว่า นอกจากความหิวที่ท้อง ความหอมที่จมูก ความไพเราะที่หู แล้ว ความเศียวที่ ... :P ก็เป็นอุตสาหกรรมได้ในเวลา 70,000 ปี ต่อมา 555

กระพ้มกำลังจะเรียนท่านว่า ความไม่รู้จักพอเนี้ย เป็นประโยชน์นะครับท่าน แค่ดูแลอย่าให้มันเกินไปเท่านั้นเอง

neminem