โลกสีเทา โลกสีขาว

[nanena]

สวัสดียามเช้า ในวันที่ฝนตกพร่ำๆ มองไปที่หน้าต่างทำให้เห็นธรรมชาติที่โอบรอบไปด้วยต้นไม้ นั่งจิบชาเคียงข้างสาวน้อยผู้หนึ่ง สบตากับชายสูงวัยผู้หนึ่งมีผมสีขาว นั่งสอนหนังสือที่เด็กสาวนั้นไม่เคยอ่าน ตั้งคำถามมากมายว่าวันที่เจ้าโตเป็นสาว เจ้าต้องเจอกับอะไรบ้าง นอกจากคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า วันเวลาได้ผ่านไปเด็กสาวคนนั้นได้โตเป็นสาวสวย ทำให้พบชายมากมาย เค้าไม่รู้ว่าจะอยู่กับใครที่มีความจริงใจกับเค้า นั่งถามชายชราที่เคยสอนหนังสือวันนั้นอีกครั้ง ว่าจะเลือกคนรักแบบไหน ในวันที่มีคนมายมายเข้ามาแต่นิสัยแตกต่างกัน ชายสูงวัยในวันนั้นเป็นชายชราที่รักเด็กสาวตั่งแต่วันที่สอนหนังสือ จึงตอบคำถามว่าไม่มีชายใดที่ดีที่สุด จึงให้ลองเค้าไปพบแต่ละคน และเรียนรู้ด้วยตนเอง เพราะความอยากลองเด็กสาวได้พบชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเด็กสาว แต่เค้าเอาอกเอาใจ ให้ทุกสิ่ง ทำให้เค้าเกิดความรัก ทุกวันที่ตื่นขึ้นมาเหมือนโลกทั้งใบนั้นเป็นสีขาวที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง ทำให้เด็กสาววันนั้นลืมชายชราที่นั่งเฝ้าคอยการกลับมาของวันวาน ชายชรานั่งจิบชาทุกวันด้วยความเดียวดาย ความเหงาเข้ามามากมายจึงหาคนที่จะเข้ามาแทนที่เด็กสาวที่เฝ้าคอยด้วยความคิดถึงทุกวัน แต่สิ่งที่เจอนั้นกลับไม่ใช่เด็กสาวที่เค้ารอคอย ชายชราได้แต่นั่งร้องไห้ทุกวัน  ด้วยความผูกพัน โลกสีขาวกลับเป็นสีเทา วันเวลาเปลี่ยนไปชายชรา ได้รับรู้ว่าไม่มีสิ่งใดในโลกที่อยู่กับที่ มีการเปลี่ยแปลงทุกวัน ชายชราจึงมอบสิ่งต่างๆที่มีตอบแทนให้กับโลกนี้ทุกๆวัน จากวันที่ชายชราร้องไห้เค้ากลับพบโลกสีขาวอีกครั้งในวันที่เค้าได้พบเด็กสาวที่โตเป็นสาวมานั่งอยู่ตรงหน้า โดยไม่คาดฝัน จากวันที่เค้าให้ แก่คนที่เค้าเจอ ชายชราได้นั่่่งมองหน้าสบตาเด็กสาวอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มสุดท้าย ได้มอบเสื้อผ้า และตะเกียบ อันเป็นสิ่งที่เค้ารักให้เป็นสิ่งสุดท้ายเพื่อให้รับรู้ว่า เด็กสาวจะจนจำเค้าไว้ตลอดไป โลกสีขาว โลกสีเทา ถ้าเข้าใจก็จะมีความสุข ไม่มีความทุกข์ การพบและจากลา ถ้ามีวาสนาย่อมพบกัน โลกสีเทา โลกสีขาว

[crocodile]

แฝงไปด้วยปรัชญาการดำรงชีวิต

น่าจะเกือบสิบปีแล้วกระมัง ที่เด็กสาวได้เติบโตขึ้น ส่วนชายชราคิดว่าพี่เขาคงมีความสุขในที่สุด

[Yodrak]

มันเป็นนิทานที่เล่าซ้ำกันมาหลายต่อหลายครั้ง ไม่รู้จบ

เป็นธรรมดาของเด็กสาวที่เหมือนดอกไม้ที่เพิ่งเบ่งบานในโลกนี้

สดใส สวยงาม ชื่นตา

ไม่แปลกที่ดอกไม้แสนสวยจะคิดว่า แจกันที่ปักอยู่ช่างไม่คู่ควรกับความสวยสดของดอกไม้

...มันเรียบง่าย และจืดชืดเกินไป


โลกนี้ยังคงต้องมีแจกันใบงาม ในโต๊ะที่สว่างไสวกว่านี้รออยู่

หลายครั้งที่ผลลัพธ์ไม่เป็นดังคาด มักมีเสียงในหัวใจจะพร่ำบอกตัวเองว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะไม่เลือกทิ้งสิ่งที่ธรรมดา ไปหาสิ่งที่ (อาจจะ) ดีกว่า

แต่มีดอกไม้สักกี่ดอก ที่ได้ย้อนคืนกลับมาบนแจกันใบเดิม

..........................................

ดังเช่นเด็กสาว เมื่อย้อนคืนมาที่เดิม อาจพบชายชราคนเดิมยังรอคอยเธออยู่

หรือ ชายชราอยู่ที่เดิมพร้อมกับเด็กสาวคนใหม่

หรือ อาจไม่พบใคร .... มีเพียงเก้าอี้ที่ว่างเปล่าเท่านั้นที่ตั้งอยู่ที่เดิม

    


 

[nanena]

แจกัน ดอกไม้ เก้าอี้ 3 สิ่งนี้ อยู่ในบ้านของทุกคน แต่กลับไม่เห็นค่า กลับไปตามหาสิ่งที่อยู่ภายนอกทุกวัน เพื่อปลอบประโลมจิตใจ   
สิ่งสวยงามไม่ต่างกับดอกไม้ที่ตามหากัน เพื่อนำไปใส่ในแจกันที่ตั้งไว้ในบ้าน เพื่อดูว่าใครกันที่จะมานั่งข้างๆกันบนเก้าอี้ตัวนั้นที่ชายชรานั่งอยู่คนเดียวทุกวัน เพื่อให้ความรู้แก่เด็กสาวหล่านั้นกลับไป แต่ไม่พบเด็กสาวคนไหนกลับมาหาชายชรา ที่นั่งมองเก้าอี่ที่ว่างเปล่า แต่วันหนึ่งเค้ากลับเจอเด็กสาวคนหนึ่งที่เข้ามาตอบคำถาม ว่าทำไมไม่มองคนที่อยู่บนพื้นดินที่ไม่มีอะไรติดตัว เจอคนที่ไม่ดี มีแต่คนหลอกลวง เด็กสาวสูญเสียทุกสิ่ง จากคนที่มีแต่ความอยาก
เด็กสาวอดทนทำงานทุกอย่าง เพื่อเลี้ยงดูพ่อและแม่ที่แก่ชรา ทำให้มีความรู้มากมาย วันนั้นชายชราจึงเข้าใจในธรรมชาติ กลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม สอนวิชาต่างๆให้เด็กสาวคนนั้นกลับไป เพื่อให้เด็กสาวมีความรู้เหล่านั้้นไปเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวที่อยากจนได้มีกินมีใช้ เด็กสาวจึงตอบแทนชายชราด้วยการอยู่เป็นเพื่อนในบั้นปลายชีวิตของชายชรา เพื่อตอบแทนสิ่งที่ชายชราให้ความรู้แก่เด็กสาว ทำให้ชายชรามีความสุขกับการมีชีวิตที่จะจากโลกนี้ไป แต่ใครเล่าจะเข้าใจความหมายของการใช้ชีวิต ที่่เกิดจากธรรมชาติ การสูญเสียทำให้รู้จักกับชายชรา ที่เข้ามาให้แสงสว่าง