เมื่อคืนแพรไม่ได้มาที่นี้
แพรนั่งเล่นอยู่คนเดียว มันไม่มีที่อยู่ที่ระบายก็เลยไปท่องโลกออนไลน์
อ่านอะไรไปเรื่อยๆๆๆ ท้อ เศร้า เหงา เขียนระบายไปในบล็อกของตัวเอง
นึกยังไงก็ไม่รู็อยู่ดีๆๆก็ร้องไห้ เหมือนคนบ้าเลย เอาคัทเตอร์มากรีดแขนตัวเอง
ตอนทำไม่เจ็บเลยนะค่ะ ไม่รุ้สึกเลย เวลาผ่านไปสักพักแม่เจ้า แสบมาก ปวดมาก
โทรไปหาแม่ แม่ร้องไห้ใหญ่เลย แม่บอกว่าแม่ขอโทษ แม่ให้เจ้าได้ไม่ดีพอเท่ากับแม่คนอื่น
แม่มันจน ลูกอย่าทำแบบนั้นเลย แม่ขอร้องละ (แม่ร้องแบบคนจะตายจากกัน)แม่บอกว่าแม่ทรมารมาก
แม่ไม่เคยเสียใจอะไรแบบนี้มาก่อน แพรกำลังบาป กำลังทำให้คนอื่นเป็นทุกข์ ทั้งๆๆที่แพรสร้างทุกข์ขึ้นมา
แพรบอกว่าแม่ไม่เป็นไรนะ หนูขอโทษที่ทำลงไปหนูรักแม่ ต่อไปหนูจะสู้หนุรักแม่นะ
คนที่เค้าเสียใจไม่ใช่คนอื่นเลย แต่กลับเป็นแม่ของเราที่คอยดูความสำเร็จของเรา แม่ไม่เคยซ้ำเติม
ไม่เคยดูถูกลูกตัวเอง แม่คำๆนี้มันชั่งยิ่งใหญ่จริงๆๆๆ
