ผ่านมาก็นานแล้ว แต่ไม่ลืมสักที
อ้อมแขน แผงหน้าอก ผิวขาวๆ หน้าตากวนๆ คำพูด กวนประสาท
ระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันสั้นมาก แล้วก็จากกันโดยที่ ไม่คาดคิด ผิดเองที่เลินเล่อ ทำมือถือหาย ไม่กล้าไปหาที่บ้าน ถึงแม้จะรู้ว่าที่ไหน
ขอบคุณสำหรับแปรงสีฟัน ที่แบ่งให้1อัน ขอบคุณ ขนมอีกสองกล่องที่ ว่าจะแกะกินด้วยกันแต่ก็หลับกันไปซะก่อน
ขอบคุณคำที่บอกว่า จะพาไปเที่ยวที่ๆอยากไป เจอกันอีกครั้งที่ 4 จะพาไป แต่มันไม่มี ขอโทษที่หายไป
ก็ไม่รู้จะติดต่อไง นี่นา
ขอบคุณเมสเสจที่ส่งมา แต่อ่านไม่ได้แล้วมันไปพร้อมกับโทรศัพท์ที่หาย
ขอบคุณข้อความเสียง
ขอบคุณคำว่าฝันดีทุกค่ำคืน
ขอบคุณ มือนุ่มๆเวลาขับรถก็ยังกุมไว้ตลอด
ขอบคุณเวลาไม่สบายคอยดูแล
คอยเช็ดตัว คอยหายาให้ทาน ทำข้าวต้มให้หม่ำ
ขอบคุณณ ไข่ดาวไหม้ๆ ที่แทบจะกินไม่ได้
ขอบคุณที่เวลาทำไรโก๊ะๆโง่ๆก็จะคอยบ่น
ขอบคุณไข่เจียวที่กินไม่ได้อีกตามเคย
ขอบคุณที่เวลาร้องไ้ห้เสียใจเรื่องคอรบครัวก็คอยปลอบ
ขอบคุณที่หัดให้ขี่มอเตอร์ไซค์ ได้แผลด้วย
ขอบคุณที่ทำแผลให้ แม้จะแสบมากกก
ขอบคุณที่จูงมือเด็กที่ข้ามถนนไม่ได้(กลัวรถเร็วๆ)
ขอบคุณที่ทำให้หัวเราะตลอดเวลา
ขอบคุณที่กล่อมให้หลับก่อนเสมอ
ขอบคุณที่ไม่เคย โกรธเลยเวลาทำอะไรผิด
ขอบคุณ สาม อาิทิตย์ ที่อยู่ด้วยกัน
ขอบคุณที่ สุภาพ บุรุษ ไม่ทำอะไรที่ไม่ชอบ
ขอบคุณที่ไม่้ล่วงเกินแม้จะนอน ห้องเดียวกัน
ขอบคุณความรู้สึกทุกๆอย่างที่ได้รับมา
และขอโทษที่ทำัมันหายไป