ถ้าได้เพื่อนผู้มีปัญญา มีธรรมเพียบพร้อม เป็นผู้รู้รักษาตนพ้นอันตรายทั้งหลายได้ ก็พึงมีใจยินดี มีสติ ท่องเที่ยว (ฝึกตน) ไปกับเขา
แต่ถ้าไม่ได้เพื่อนผู้มีปัญญา มีธรรมเพียบพร้อม เป็นผู้รู้รักษาตนพ้นอันตรายทั้งหลายได้ ก็พึงไป (ฝึกตน) เพียงลำพัง เหมือนพระราชาทรงทิ้งแคว้นที่ทรงชนะไว้ข้างหลัง เหมือนช้างมาตังคะทิ้งโขลงไปอยู่ในป่าตามลำพัง
