เป็นกำลังใจให้น้องอีกคน
ขอให้ผ่านเรื่องที่เลวร้ายไปได้นะคะ
นึกภาพออกว่าดวงตาที่บอบช้ำ และความเศร้าที่น้องมีเป็นยังไง ครั้งนึงเคยซังกะตายมาก
และจมกันความบอบช้ำนั้นนานพอสมควรร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ก่อนที่จะมาเจอเวปนี้ มันเหมือนชีวิตนี้เราตัวคนเดียวไม่มีใคร
สิ่งที่ทำใด้คือปลอบใจตัวเอง และมองโลกในแง่บวกยิ้มหัวเราะเข้าไว้คะ ไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดที่เรามีนอกจากตัวเราเอง
เราเองก็ไม่สามารถที่จะเล่าให้ใครฟังได้ทุกเรื่อง ร้องขอให้ใครช่วย นอกจากช่วยตัวเองเท่าที่จะทำได้
เวลาที่เราแย่สุดๆเขียนระบายมันลงสมุดบันทึกดูนะคะ เขียนแล้วเราจะสบายใจขึ้นลองดูนะคะ เคยเขียนได้ตั้งหลายเล่ม ตลกตัวเองจิงๆ
คนเราความทุกข์จะผ่านออกมาจากสายตา
ลุงเป่าเป็นพี่ชายที่น่ารักจะให้คำปรึกษาน้องได้ดีคะ สู้ๆนะคะน้อง
