สดๆร้อนๆ ต้องเขียนก่อนลืม แบบ "ความจำสั้นแต่รักฉันยาว"
เหตุเกินวันนี้สดๆร้อนๆ ได้รู้จักน้องผญ คนนึง ผ่านโปรแกรมนึงที่มิใช่LINE
โดยเค้าเป็นคนทักมาก่อน
ตอนแรกก็คุยกันปกติ
จนเกิดประโยคนึงมา คือ ก็เครียดๆค่ะ
มาแล้วแนวๆนี้ ออก สามหน้าแน่นอนไม่หน้าใดก็หน้านึง ไม่ เงิน ก็ แฟน ก็ครอบครัว ละ แน่นอน
หวยออกที่เรื่องเกี่ยวกับเงินตรา
จับใจความได้ว่า เค้าไปเที่ยวบาร์แห่งนึงแล้วกระเป๋าถูกขโมยจับไม่ได้ ไม่มีตังกินข้าว มาม่าหมดแล้ว(เงินสำหรับสองอาทิตย์หายหมด7500)
ไอ้เราก็คุยทำนองว่าอยากส่งมาม่าไปเพิ่มให้น่ะ แต่น้องอยู่ไกลถึงภาคอีสาน ปณ ก็ปิดวันพ่อ
น้องก็พูดว่า ไม่งั้น หนู คงต้องไปแล้วล่ะ เราก็บอกว่า ไอยะ ใจเย็นค่อยๆคิด
เราก็ถามไปว่าบัตรหายเบิกตังไม่ได้ใช่ไหม
เค้าก็บอกว่าใช่ กะว่าจะใช้การโอนเข้าบัญชีเพื่อน(เพื่อนสนิทคนสุดท้ายตังในบัญชีเพื่อนเหลือ300ไม่อยากยืม)แล้วถอนเอา
เราก็ถามว่าเพื่อนยามเที่ยวกันดันเที่ยวได้่ยามร้อนมันหายไปไหนหมด
น้องแกก็ถอนหายใจ เพื่อนกินหาง่ายเพื่อนตายอ่ะหายหมด
ผมก็ลองพูดในแนวทำนองว่ามีเพื่อนอยู่จังหวัดเดียวก็น้องเลยแต่มันคงนอนแล้วล่ะ กะว่าให้มันไปส่งเข้าส่งน้ำให้น้อง(ไม่มีคำว่าเงินน่ะ)
สงสัยต้องรอพรุ่งนี้
น้องก็พูดว่าทำนองช่วยไม่ได้ก็ไม่เป็นน่ะ
ไอ้เราก็อยากน่ะแต่ไม่รู้ว่าจะเจอกับดักอ่ะเปล่าเนี่ย
เงียบไปพักนึงน้อยก็เอ่ยว่าพี่พอจะช่วยหนูได้ไหม
ไอ้เราก็ตอบไปว่าช่วยไง(รู้อยู่ว่าจะช่วยไงโอนตังให้เพื่อนใช่ไหมล่ะ)
มาดั่งที่คิดไว้เป๊ะ
เราก็เลยถามว่าของไลน์รึไรที่ติดต่อได้ไหม เค้าก็บอกว่าwhatapp แอดไงอ่ะต้องมีเบอร์นิ
ทำให้ได้เบอร์น้องเค้ามา แล้วก็ลองโทรดูเลย
ปรากฎมีคนรับ เสียงแหบไม่ใสจนแยกไม่ได้ว่าเสียงกับหน้าไปในแนวทางเดียวกันได้จริงเหรอ(ความเป็นจริงก็คงมีแค่ตกใจ)
คุยไปคุยมาทำให้รู้ว่าติดเกมระหว่างที่คุยอยู่ก็ได้ยินเสียงเล่นเกมกดคีย์บอร์ดอย่างเมามัน(ถึงจุดนี้ความสงสารหายไปเยอะความสงสัยเข้ามาเพียบ)
เราก็เลยถามว่า ไม่เก็บแรงไว้หน่อยหรือ ข้าวปลายังไม่ได้ทาน มาม่า หมดแล้วนิ
เค้าบอกว่าจะให้ทำไงอ่ะก็เครียดนิ
ถามต่อแล้วทำไมไม่เอาเครืองคอมไปจำนำล่ะ
น้องก็ตอบว่าต้องใช้ทำงาน
ตกลงพี่โอนให้พรุ่งนี้ใช่ป่ะ พอดีหนูมีเรียนบ่าย
เราถามแบบไม่ต้องแวะคิด พรุ่งนี้วันพ่อไม่ใช่เหรอ มหาลัยอะไรเฟียะโหดชิบ
น้องแกตอบว่า อ๋อต้องไปเอารายงาน
ตอนนี้สบายใจละเล่นต่อ
เราก็สวนกลับรู้ได้ไงว่าพี่จะโอนอ่ะสบายใจเร็วไปเปล่า
น้องกลับมาเป็นฝ่ายมึนล่ะ
พี่ยังไม่รู้เลยว่าจะต้องโอนเท่าไหร่
น้องบอกว่านู้นจักแต่บริหารทรัพย์ที่มีให้พอแก่รายจ่ายแต่ไม่รู้ว่าต้องบริหารรายจ่ายยังไงให้พอกะทรัพย์(ฟังแล้วความมึนกลับมาที่เราแทน ไม่เรียกจำนวนเราก็โอนเท่าไหร่ก็ได้ดิ ปล. แต่ได้ข้อมูลมาว่าน้องแกเรียนบริหารธุรกิจ)
ทีหลังอย่าไปเที่ยวบาร์อีกละเดี๋ยวก็หายอีก
น้องแกบอกว่าเดี๋ยวหนูก็เที่ยวอีกแหละอดไม่ได้
ผมเลยบอกเลยว่า500(เป็นทรัพย์ที่รู้สึกว่าสุญหายก็เสียดายแต่ไม่ถึงกับFAIL)+กะหมดหยุดยาวเดี๋ยวจะส่งมาม่าไปให้
พูดจบปุบโดนสวนปั๊บ พี่ดูถูกหนูเหรอ หนูไม่ใช่ผู้ประสบภัยน้ำท่วมน่ะ
ขอให้พี่อธิบายก่อน
ไม่ หนูว่าถ้าพี่ลำบากใจก็ไม่ต้องช่วย เอาเงินไปบริจาคเด็กน้ำท่วมดีกว่า
ฟังก่อนสิ
ไม่ บลาๆ อีกเป็นชุดจำไม่ได้เยอะวุย
สรุป พอบ่นเสร็จเป็นชุด ดันบอกว่าพี่มีไรจะพูดไหม
ไอ้เราก็บอกว่าไม่มีแล้วล่ะ ตอนจะพูดอธิบายเรื่องมาม่าก็ไม่ให้พูด ให้มันจบเลยดีกว่า
แต่ก่อนจบก็คาใจอยู่เลยถามว่า500เนี่ยมันใช้กันสองอาทิตย์ไม่ได้เชียวเหรอ
(ค่ารถไปกลับมหาลัยวันนึง36บาท) เค้าก็บอกว่าได้แค่ด้วยความเคยชินเคยตัวทำให้มันไม่ได้
น้องแกยกความรู้สึกที่ว่าดีมากกก แต่พี่พูดแบบนี้ทำให้เสียไปหมด บลาๆ
ไอ้เราก็หมดเหมือนกัน ดูถูกมาม่าด้วย จะอดตายจริงเปล่าเนี่ย
แล้วก็วางหูกันไป
จุดที่งงคือ
1.น้องแกแด๊กมาม่าจนหมดแล้วไม่มีตังจะกิน พอเราบอกจะโอนเงิน500กะมาม่าให้ ดันโดนซะงั้น
2.ตกลง500+มาม่ามันไม่พอ2อาทิตย์สำหรับคนไม่มีหนทางเลือกจนต้อง?(มีคอม มีเวลาเล่นเกม มี5sแต่ดันเครื่องมีปัญหาแถมต่อคิววันแรก)
3.การไม่โอนตังโดนง่ายตามแบบฉบับwelovegigมีผลแบบโดนตอกกลับแบบนี้รึเนี่ย (สตั้นไป5นาทีแต่ตังยังอยู่ครบยกเว้นค่าโทร)
4.เดี๋ยวนี้เค้ายอมแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้ามากกว่าบอกความจริงกับครอบครัวกันแล้วหรือ สังคมเราเปลี่ยนไปใช่ไหม
(น้องบอกว่าบ้านฐานะก็โอ ระดับนึงอยู่)
5.มหาลัยเปิดเรียนวันพ่อด้วยเหรอ แล้วไปเอารายงานวันพ่อ เนี่ยไปเอากะอาจารย์ท่านไหนเนี่ยวันนี้
6.ตกลงผญเค้าไม่ให้แก้ตัวจนกว่าระดับฮอร์โมนจะลงใช่ไหม
ปล.ในการสนทนาไม่มีคำหยาบออกมาทั้งสองฝ่ายน่ะครับ
อุทาหรณ์จากประสบการณ์จริงจบแย้ว ถึงจะสตั้น5นาทีตอนจบก็ตาม
จะเป็นประโยชน์รึน่ารำคาญแค่ไหนก็แล้วแต่ตัดสินใจน่ะครับ
