อากาศที่แสนอบอ้าวในบ่ายวันเสาร์ ... สาว(เหลือ)น้อยร่างกลมคนหนึ่ง กำลังรีบเร่งเดินทางไปให้ทันนัดหมาย
เวลานี้ฉันควรที่จะอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้าย่านรัชดา มิใช่กำลังเดินทางอย่างที่เป็นในตอนนี้
แต่ด้วยความจำเป็น (รึข้ออ้างนั่นเอง) เรื่องงาน ทำให้ฉันต้องส่งไลน์ไปแจ้งผู้นัดหมายว่า วันนี้ฉันจะไปถึงเลทกว่าเวลานัดประมาณ 20-30 นาที
ต้องขอบคุณรถไฟฟ้ามาหานะเธอ ทั้งลอยฟ้าและใต้ดิน ที่ทำให้ฉันไปถึงจุดนัดหมายเลทไปเพียง 30 นาที หากเป็นแท็กซี่ คงใช้เวลานานกว่านั้นมาก
ระหว่างทางมีโทรศัพท์และไลน์มาถามความเคลื่อนไหวเป็นระยะๆ พร้อมทั้งถามว่าอยากทานอะไร จะได้สั่งรอไว้ให้ เป็นสิ่งเล็กๆ ที่แสดงความใส่ใจได้น่ารักทีเดียว
เมื่อไปถึง แต่ละคนกำลังพูดคุยกันอย่างออกรส ฉันนั่งพักให้หายหอบเหนื่อยจากการเดินกึ่งวิ่งมาจนถึงร้านอาหาร พร้อมขอชาเขียวร้อนมาดับกระหาย
บางคนอาจจะแอบสงสัยว่าทำไมไม่สั่งชาเขียวเย็น ... คุณรู้มั้ย ดื่มชาเขียวร้อน ทำให้ทานอาหารญี่ปุ่นได้รสชาติดีกว่า (มั่วตามความรู้สึก และเหมือนเคยมีใครสักคนเคยบอกไว้)
ฉันสั่งอาหารเพิ่มไปอีกสองอย่าง หนึ่งในนั้น ไข่หวานย่าง เมนูโปรดที่ขาดไม่ได้
ไม่นาน อาหารก็เริ่มทยอยมา เราสี่คนก็คุยกันไป ... ใช่ค่ะ สี่คน คุณอ่านไม่ผิดหรอก
จริงๆ มันควรจะเป็นนัดเดทของฉันสิ!! ไปๆ มาๆ กลายเป็นสี่คนซะอย่างนั้น มีเพื่อนของฉัน และเพื่อนของเขา แต่เราสี่คนก็คุยกันได้อย่างสนุกสนาน
อาจจะเป็นเพราะเราได้คุยกันมาบ้างแล้วก่อนหน้านี้ในโปรแกรมแชทสุดฮิตอย่าง Line ทำให้การสนทนาเป็นไปอย่างไหลลื่น
รวมถึงมีการแซวเล็กๆ น้อยๆ อย่างเช่น คุณ W ที่หยิบแปะก๊วยคั่วเกลือมาทานทั้งเปลือกแล้วบอกว่า "ทำไมไอ้นี่มันเค็มจัง?!!"
คือ ... ก็คุณพี่ไม่แกะเปลือกมันออก ก็ต้องเค็มสิคะ เกลือทั้งนั้น!!
แล้วอาหารก็ค่อยๆ ทยอยมา พร้อมกับบทสนทนา ที่เป็นการกระเซ้าเย้าแหย่กันทั่วไป
บางทีก็ถามไถ่เรื่องงานการกันบ้าง ... เม้าท์ไปทานไป
สักพัก ... เสียงโทรศัพท์ของคุณ W ก็ดังขึ้น พร้อมกับการแจ้งข่าวว่า มีสาวน้อยคนหนึ่งกำลังจะตามมาโดยไม่ได้นัดหมาย
คุณ W ทำหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยด้วยความเกรงใจทุกคนในที่แห่งนั้น แต่ในเมื่อน้องกำลังจะมาถึงแล้ว ... มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา
น้องสาวผู้น่ารักคนนั้นมาถึง แรกๆ ก็ด้วยความเก้อเขิน ทำให้ไม่ได้คุยกันมากสักเท่าไหร่ แถมไม่ต้องแนะนำตัวใดๆ น้องทายชื่อถูกซะงั้น
นั่งเม้าท์ กันเอง โดยไม่พาดพิงใครเป็นการส่วนตัว และก็คุยกันถึงเหตุการณ์ Talk of WLG บางกระทู้ แล้วเราก็ลงไปหาไอศกรีมทานกัน เพราะน้องสาวผู้น่ารักคนนั้นอยากทาน
เดินวนๆ จนได้ร้านไอศกรีมของไฮโซสาว ที่อยู่ในห้างเดียวกัน เพราะร้านที่เป็นเป้าหมาย ไม่มีโต๊ะที่ใหญ่พอสำหรับคน 5 คน
หลังจากสั่งกันไป ก็นั่งกิน นั่งเม้าท์ นั่งจีบ(?) กันไป ไม่รู้ว่าได้สาระอะไรไปบ้าง แต่ที่แน่ๆ ได้มิตรภาพเพิ่มขึ้น ได้เพื่อน ได้พี่ ได้น้องสาวที่น่ารัก เพิ่มมาอีกหลายคน
ณ เว็บสีเทาแห่งนี้ หากคุณให้ใจ กับคนที่ใช้ใจแลกเช่นกัน คุณก็จะได้สิ่งดีๆ จากกันและกัน
แต่หากคุณหวังเอาเปรียบกัน ก็จงอย่าได้เรียกร้องหาความจริงใจจากใคร
จริงๆ แล้วกระทู้นี้ควรเป็นกระทู้การบ้านจ้างเที่ยวเล่มแรก ... แต่คงไม่มีโอกาสได้เขียนแล้วล่ะ เพราะก็ไม่เห็นมีใครจะมาจ้างเที่ยวสักทีเนาะ
คนที่จะจ้าง ก็กลายเป็นเพื่อน ที่จะรับค่าขนมก็ยังไงๆ อยู่ เลยสั่งอาหารแบบไม่เกรงใจแทนก็แล้วกัน (จริงๆ ว่าจะสั่งกลับบ้านละนะ
)
ขอบคุณสำหรับอาหารหนึ่งมื้อ ของหวานอีก 1 จาน มิตรภาพดีๆ ที่มีให้กัน และคำชวนที่ให้ไว้ว่า "ไว้เรานัดกันมาอีกนะ สนุกดี"
ประโยคนี้ทำให้ฉันได้บอกกับตัวเองว่า ... "มีเหยื่อมาตกหลุมเราอีกละ"
